Νομική

Είμαι άφωνη απέναντι σε όλα αυτά που διαβάζω και ακούω γύρω μου.
Προσβλητικά ανέκδοτα για τους αστυνόμους, βρισιές για τους μετανάστες, προπυλακισμοί στον Πρύτανη, παρελάσεις Νεοχαζών, και νοιώθω ότι ο κάθε ένας από τη θέση του πάει να κερδίσει κάτι από αυτή την ιστορία. Από την αρχή κατάλαβα με την μικρή μου διάνοια ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν σκέφτηκαν μόνοι τους να μπουν στη Νομική. Δεν ξέρανε καν που είναι. Κάποιοι που ξέρουνε τους καθοδήγησαν σε ένα επικίνδυνο ταξίδι. Σαν αυτό που είχαν κάνει για να φύγουν από τις πατρίδες τους. Έχω βιώσει και άλλες φορές προβοκατόρικες καταστάσεις. Είναι η πρώτη φορά όμως που χρησιμοποιούν τόσους ανθρώπους και το χειρότερο τους βάζουν σε κίνδυνο.  Ακόμη και αυτοί που φωνάζουν την υποστήριξή τους στους απεργούς μου φαίνονται τόσο υποκριτές.
Το σενάριο που έχω στο μυαλό μου είναι πολύ κακό.
Ακόμη όμως και το καλύτερο σενάριο να συμβεί ένα είναι σίγουρο. Ότι μετά από αυτά που θα γίνουν οι σίγουρα ηττημένοι θα είναι οι ίδιοι οι απεργοί, όσο ταλαιπωρημένοι κι αν είναι, όσο φτωχοί και αν είναι, δεν είναι κουτοί, και αν εμπιστεύονταν κάποιους ανθρώπους μέχρι σήμερα δεν θα ξανα εμπιστευτούν ποτέ κανένα. Και όποια προσπάθεια ξαναγίνει θα πέσει στο κενό. Πάντα θα έχουν στο μυαλό τους ότι κάποιος πάει να τους εκμεταλλευτεί.
Και αυτό με θλίβει πολύ.

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011 - Χόρευε tweets!!!

Οι παππούδες μου είχαν πρόβλημα με το twist. Εγώ έχω πρόβλημα με τα tweets.
Τώρα μόλις κατάλαβα γιατί δεν κατανοούσα τα αγγλικά tweets. Για τον ίδιο λόγο που δεν κατανοοώ τα ελληνικά. Ένας ολόκληρος καινούργιος κόσμος που δεν συζητά, δεν επιχειρηματολογεί αλλά τουϊτίζει με μόλις 140 χαρακτήρες. Και εντάξει στην αγγλική το "κατ'οικονομίαν" μπορεί να έχει εφαρμογή όταν το to το κάνεις 2 και το for το κάνεις 4. Εμ σ' αυτήν την ελληνική γλώσσα που έχει πέντε διαφορετικά  ι  και κάμποσα ακόμα που καταργήθηκαν, και το Happy New Year (12 χαρακτήρες) είναι Ευτυχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος (30 χαρακτήρες) πώς να τουϊτίσεις;
Το twitter είναι η γκιλοτίνα της σκέψης μας, ο βιασμός του αλφάβητου, η κωδικοποίηση της επικοινωνίας, σ' ένα κοινωνικό δίκτυο μάλιστα. Μα τί νόημα έχει τότε;
Είμαι ο κατ' εξοχήν άνθρωπος που χρησιμοποιεί λιτό λόγο. Οι εκθέσεις μου στο σχολείο σταματούσαν στην μιάμιση σελίδα. Στα μαθηματικά έχανα βαθμούς γιατί παρέλειπα σχόλια. Μα εννοούνται τους έλεγα και μου κόβαν από μισό βαθμό το κάθε σχόλιο. Ακόμα και για μένα 140 χαρακτήρες δεν είναι αρκετοί για να μοιραστείς την σκέψη της ημέρας. Άσε που χιλιάδες τέτοια tweets περνάνε μπροστά από την οθόνη σου χωρίς να αφήνουν τίποτα πίσω. Ούτε μία κουτσουλιά.
Μην πυροβολείτε το μυαλό μου με μικρές καθημερινές ασυναρτησίες για σημαντικά θέματα.
Εφιστώ την προσοχή!
Υπερβολική χρήση του twitter μπορεί να προκαλέσει κουρκούτιασμα του εγκεφάλου.
Αναπολώ εκείνες τις μέρες που αφορμή ενός άρθρου στην εφημερίδα, (εκείνη την τεράστια, που δεν δίπλωνε με τίποτα και γέμιζε μελάνια τα χέρια μας και τη μύτη μας) προκαλούσε συζήτηση ολόκληρο το βράδυ με μπύρες και πολλά πατατάκια.
Και επειδή δεν συνηθίζω να εκφέρω την γεροντοκορίστική  γκρίνια μου θα ολοκληρώσω εδώ, άσχετο μεν, γκρινιάρικο δε : Αφού άνοιξε Ζάρα και στη via del Corso στη Ρώμη πάει χάλασε ο κόσμος!

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011 - Μπαρμπαριά και Τούνεζι

Ως συνήθως η Ελλάδα που βρίσκεται πάντα στο δικό της κόσμο χρησιμοποιεί την παραπάνω έκφραση ως απάντηση στο "μπάρμπα". Χιούμορ απείρου κάλλους, παιγμένο εξαιρετικά και από τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, εντελώς ανεξήγητο και μη μεταφραζόμενο. Όπως και όλη η ζωή μας άλλωστε.
Το Τούνεζι ή Τυνησία είναι από τις χώρες πρώτης επιλογής στον τουρισμό. Θα ήθελα πολύ να έχω πάει. Οι φίλοι μου που πήγαν μου μίλησαν για μία χώρα με απίστευτες ανισότητες. Το τουρ τους ξεκίνησε από τον Νότο στους Βεδουίνους με τις καμήλες και τα σπίτια από λάσπη και τους τελείωσε στις ακτές της Μεσογείου στον Βορρά όπου τους περίμενε ο πολιτισμός και η πολυτέλεια γαλλικών προδιαγραφών. Αυτό πουλούσε ο τουρισμός τους. Ακόμη όμως και αυτός ο τουρισμός δεν άφηνε τίποτα στους απλούς πολίτες. Η χώρα δέχονταν μόνο κατ' ευφημησμό ευρωπαική υποστήριξη την οποία εκμεταλλεύονταν οι "γνωστοί-άγνωστοι" πολιτικοί οι οποίοι για τους Ευρωπαίους θεωρούνταν το ανάχωμα απέναντι στον ισλαμισμό και βέβαια το εξαργύρωναν ανάλογα. Πάλι θρησκεία στη μέση.
Η Ιταλία περνάει την χειρότερη κρίση της Ευρώπης και δεν το συζητάει κανείς. Η ιταλική αλαζονεία έχει πέσει θύμα, χρόνια τώρα, ενός λαϊκού επιχειρηματία απατεώνα, ο οποίος το μόνο που έκανε ήταν να βγάλει στη φόρα όλα τα άπλυτα των αποτυχημένων επαγγελματιών πολιτικών και να ενισχύσει τα τηλεοπτικά σόου με περισσότερο γυμνό, αγαπημένο του κάθε Ιταλού Καζανόβα. Και ενώ η μαφία κάνει πάρτι στα σκουπίδια της χώρας και η οικονομία μπαίνει σε βαθιά κρίση το Βατικανό επιτέλους βρίσκει το θαύμα για να κάνει τον εκλιπόντα Πάππα Άγιο.
Πάλι θρησκεία στη μέση.
Οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα, οι Ιρλανδοί, χρόνια τώρα, στο όνομα ενός Θεού ρίχνουν στη μάχη αθώες ψυχές. Ψυχές που δεν στέκονται λίγο να σκεφτούν πως κανένας Θεός δεν θα ζητούσε ποτέ να κρατήσουν δυναμίτη στο χέρι. Που όμως αδύναμοι σε ώρες ανέχειας καλούν την βοήθειά Του για να βγουν από αυτή.
Λες να είναι η ώρα της Μπαρμπαριάς τώρα;

Ανακαλύπτοντας σιγά σιγά τα προβλήματα στις άλλες χώρες ίσως συνειδητοποιήσουμε την πραγματική υπόσταση των δικών μας προβλημάτων. Είναι η πρώτη φορά που ο Έλληνας βλέπει έξω από τα σύνορά του. Για να δούμε...

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

...και βέβαια η πολιτική του διλήμματος!
Ξεκινώντας με το" Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε" και προχωρώντας με το "Μνημόνιο ή Πτώχευση", φτάνουμε σήμερα στα ζουμιά.

Αυτό το δίλημμα όμως είναι πιο περίπλοκο από όσο φαίνεται στην αρχή.
Πώς να πείσεις τώρα τον Έλληνα ότι για να απαλλαγεί από τους μετανάστες πρέπει να τα βρει με τους Τούρκους;

Habibi θα το πούμε έτσι ή αλλιώς...

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011 - η πολιτική του αντιπερισπασμού

Ή αλλιώς άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε.

Έμαθα τη σουίτα που έκανε ρεβεγιόν ο Πάγκαλος.
Έμαθα γιατί φορούσαν τιρκουάζ κασκόλ στο Ερζερούμ.
Έμαθα ότι οι New York Times δίνουν αβάντες στον Μπουτάρη.
Ότι ο Αμυράς φορούσε παλαιστινιακό κασκόλ και ο Κακλαμάνης φόρμες στο πρώτο δημοτικό συμβούλιο.
Η Έμπατη έκλεισε για 48 ώρες.
Και ότι κάθε πικραμένος κάνει και το κίνημά του.

Άλλα πράγματα δεν έχω μάθει και περιμένω στη γωνία...

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011 - η πολιτική της λάσπης

Γυρίζω κάθε μεσημέρι στο σπίτι μου και σκουπίζω καλά καλά τα παπούτσια μου στο πατάκι της εξώπορτας. Το πατάκι λερώνεται, τα παπούτσια όμως δεν καθαρίζουν. Βγάζω τα παπούτσια μου, παίρνω ένα μωρομάντηλο και αρχίζω να καθαρίζω με μανία από πάνω και στο πλάι. Και πάλι βλέπω ότι είναι μάταιη η προσπάθεια. Λερώνω και τα χέρια μου. Βρίσκω λάσπη και μέσα στο παπούτσι παρά το γεγονός ότι είναι από καλό δέρμα χωρίς τρύπες και με πολύ καλά γαζιά. Και τότε συνειδητοποιώ ότι αυτή η λάσπη δεν βγαίνει έτσι. Βγαίνει μόνο με περιφρόνηση, αδιαφορία, με λογική και ρεαλισμό.
Και πού θα πάει, κάποια στιγμή θα φύγουν οι λακούβες, οι πέτρες και η λασπουριά από αυτή τη χώρα ώστε να πάψω να χάνω τόσο χρόνο καθαρίζοντας μόνο λάσπες.

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις είναι τυχαία.

Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011 - η πολιτική της γενίκευσης

Έρχομαι κάθε μέρα αντιμέτωπη με αυτό το φαινόμενο και δεν έχω πια λόγια να το αντιπολιτευτώ.
-Όλοι οι αστυνομικοί είναι δολοφόνοι
-Όλοι οι ρωμά είναι έμποροι ναρκωτικών
-Όλοι οι μετανάστες είναι κλέφτες
-Όλοι οι επιχειρηματίες είναι εκμεταλλευτές των εργαζομένων
-Όλοι οι εργαζόμενοι είναι αδικημένοι
-Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κοπρίτες
-Όλοι οι δημοσιογράφοι είναι πουλημένοι
-Όλοι οι πολιτικοί τα παίρνουν
...καλά για τους τελευταίους δεν ξέρω κανέναν από κοντά και δεν έχω απόδειξη για το αντίθετο. Έχω όμως αποδείξεις για το αντίθετο για όλους τους παραπάνω.
Αυτά είναι απόψεις φασιστικών καθεστώτων.
Ο Χίτλερ έλεγε ότι για όλα φταίνε οι Εβραίοι, οι ρωμά και οι ομοφυλόφιλοι και ο Μάο ότι για όλα φταίνε τα πουλιά και έστειλε τον κόσμο να βαράει τα πουλιά στον αέρα και μετά τρέχανε και δεν φτάνανε με τα προβλήματα που είχανε με τις σοδειές τους.
Για καθίστε καλά και αντιμετωπίστε έναν έναν χωριστά γιατί έτσι οδεύουμε σε ζούγκλα.
Και στη ζούγκλα ο μόνος νόμος που ισχύει είναι του ισχυρού που σημαίνει ότι εγώ που είμαι γυναίκα, ασθματική και σαρανταφεύγα είμαι τελειωμένη υπόθεση.

Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011 - Ανακωχή των Χριστουγέννων

Ξόρκια εναντίον του Πρωθυπουργού της Ρουμανίας!
Λόγω Καρπαθίων μία μεγάλη βιομηχανία μαγισσών και χαρτορίχτρων ανθεί εκεί στη Ρουμανία. Δεν άργησε το ΔΝΤ να στραφεί εναντίον τους για την εξόφθαλμη φοροδιαφυγή τους. Συνδικαλίστηκαν λοιπόν οι Ρουμάνες μάγισσες και απείλησαν με κατάρες και ξόρκια την κυβέρνηση αν τολμήσει να τις χρεώσει με φόρο εισοδήματος. Στην προοπτική σύμπραξης των μαγισσών με τις δικές μας επαγγελματικές ομάδες που πλήττονται τώρα για τους ίδιους λόγους τα πράγματα θα γίνουν πολύ σκούρα. Άλλωστε και αυτά τα δεκαπεντάχρονα κορίτσια που εκδίδονται τα βράδια στην Ευριπίδου με κάτι τέτοια βουντού δεν τα κρατούν ομήρους;
Οι μέρες που θα έρθουν δεν θα είναι καλές. Το ξέρουμε όλοι αυτό. Το είπε και ο pitsirikos στο twitter "πέρασαν οι άγιες μέρες και έρχονται οι κολασμένες, γουστάρω!!!"
Συνειρμός ολίγον άσχετος, 96 χρόνια πριν, ένας Γερμανός στρατιώτης που ονομαζόταν Μέκελ (τί ειρωνία να λείπει μόνο ένα ρ), τόλμησε για 24 ώρες μία ανακωχή στο δυτικό μέτωπο του Α' Παγκόσμιου Πολέμου. Ήταν μια μικρή ειρήνη που όμως συνέβη αυθόρμητα κατά μήκος του μετώπου από ένα εκατομμύριο φαντάρους.
Τις γιορτινές μέρες που περάσαν διάλεξα ένα ένα τα υλικά που θα συμπλήρωναν το γιορτινό τραπέζι.
Ήθελα γεύσεις καθαρές, γεμάτες αρώματα, ελληνικές.
Έβαλα λοιπόν ρόδι, κάστανα, πορτοκάλι, μέλι, κανέλα, γαρύφαλα, αμύγδαλα, καρύδια, σουσάμι...γραβιέρα, ξυνόχοντρο, λιαστές ντομάτες, μοσχοφίλερο κρασί και ευωδιαστή τσικουδιά. Άφησα πίσω τις παρμεζάνες και τις κρέμες γάλακτος και έφτιαξα πιάτα μοσχοβολιστά. Ήταν πολύ καλή δόση ενέργειας αυτή και ελπίζω να μας κάνει να αντέξουμε στα επόμενα τα δύσκολα.
Για τις επόμενες μέρες φύλαξα μια πρέζα κοπανισμένη μαστίχα Χίου για το ψωμί που θα ζυμώνω. Κρατάει τη φόρτιση!!!

Εύχομαι και το γεύμα στο Ερζερούμ να έχει αρκετό ρόδι και μέλι μιας και οι συνδαιτυμόνες δεν μου εμπνέουν και πολλή εμπιστοσύνη...

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011 - Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά!

Νομίζω ότι ταιριάζει με τη μέρα.
Χρόνια πολλά!

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011 - Αγαλματάκια, ακούνητα, αμίλητα...

Γλυκό το χάραμα σήμερα. Είναι λόγω της χθεσινής έκλειψης. Η θερμοκρασία στους 7 βαθμούς και ο ήλιος σηκώνεται καθαρός πορτοκαλής. Επηρεάζεται λέει και η ζωή μας από την έκλειψη ηλίου. Φοβάμαι πολύ γιατί θα γίνουν άλλες τρεις μέσα στο 2011.
Σήμερα οι Γερμανοί προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει θέμα σοβαρό με τις διοξίνες καθώς θα έπρεπε να είχαμε καταναλώσει 4 με 5 αυγά την ημέρα για να αρρωστήσουμε. Καλή προσπάθεια...
Δηλ. μία διοξίνη την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα; Αν συνέβαινε αυτό σε κάποια κρητικά προϊόντα πώς θα το αντιμετωπίζαν άραγε; Η σωστή απάντηση ήρθε από τον Ανδρέα Πετρουλάκη στο σημερινό του σκίτσο

Το Πασοκ και η ΝΔ  χρόνια τώρα ασχολούνται με ένα άγαλμα του Καραμανλή στη Θεσσαλονίκη και ξέχασαν τα σκουπίδια της πόλης και τη βιομηχανική της ζώνη. Αποτέλεσμα οι πρώτες επιχειρησιακές συμβάσεις μειωμένες κατά 10% να γίνουν εκεί στη Βόρεια Ελλάδα. Να μην ξεχάσουμε βέβαια και ένα καλό από αυτή την ιστορία, τα έσοδα 140 εκατομμυρίων ευρώ που θα εισπράξει η Ελλάδα από πώληση δικαιωμάτων εκπομπών ρύπων από τις βιομηχανίες που δεν ιδρύθηκαν ποτέ!
Σήμερα γυρίζοντας στο σπίτι ήρθα αντιμέτωπη με τον Σισέ σε αφίσα real size!
Ας είναι, σε λίγες μέρες θα κρυφτώ πάλι στα μαθήματα της γιόγκα.
Τελευταία μου ανακάλυψη, η Χρυσούλα Στεφανάκη που έμαθα ότι ηχογράφησε και καινούργιο δίσκο.

Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011 - Ολική έλλειψη λογικής

Ολική έλλειψη ηλίου σήμερα λίγο μετά τις δέκα και τα σύννεφα φράζουν το φαινόμενο. Εκατόν πενήντα εκατομμύρια μακριά μας ο ήλιος σε απόσταση αφαλείας, αυτός δεν μπορεί να μας κάνει κακό. Άλλωστε δεν χρειαζόμαστε βοήθεια γι' αυτή τη δουλειά, είμαστε αυτάρκεις.
Τις μόνες αλήθειες στη ζωή μας τις μαθαίνουμε ευτυχώς από τους επιστήμονες, αν και το Logicomix μου το χαλάει κι αυτό. Αυτοί λοιπόν βγήκαν θαρραλέα και μας είπαν ότι 3000 πουλιά σκοτώσαμε στο Αρκάνσας για να υποδεχτούμε τον καινούργιο χρόνο με πυροτεχνήματα. Τί ματαιοδοξία...
Δύο μέρες τώρα συζητιέται η αστρονομική αξία του facebook και αυτό με κάνει να μη θέλω να μπω ξανά μέσα. Αν και τα υπόλοιπα εκατομμύρια χρηστών κάνανε το ίδιο τί αξία θα είχε άραγε;
Σήμερα επιτέλους κρυώνω.
Η Γερμανία ευτυχώς ασχολείται με τα εγχώρια διατροφικά της σκάνδαλα. Οι Λονδρέζοι όμως παρακινούνται μέσω διαφημίσεων στον μετρό να ποντάρουν στη χρεωκοπία μας.
Κατά τ' άλλα 51661 επιχειρήσεις άνοιξαν, 42671 έβαλαν λουκέτο, η Siemens επενδύει τώρα στην αιολική ενέργεια, και η χώρα ξανά προς τη δόξα τραβά.
Από τη σημερινή μέρα κρατώ τις τελευταίες λέξεις του Φοίβου Δεληβοριά σε μια συνέντευξή του.
"Τί προτιμάμε άραγε; Μία πλαστική ανθοφορία ή μία λίγο βρώμικη άνθηση μέσα στη λάσπη;" και αρχίζω να σιγοτραγουδώ ένα παλιό παιδικό τραγουδάκι

-Είσαι ένα γουρουνάκι βρώμικο πολύ
όλη μέρα μες τη λάσπη γύρω στην αυλή
-Όμως δεν με παίζουνε τ' άλλα παιδάκια
και το κέφι χάνω
-Μα! είσαι τόσο βρώμικο πρέπει να κάνεις μπάνιο
-Μπάνιο; εγώ μπάνιο; ποτέ! ποτέ! καλύτερα....
να μείνω ένα γουρουνάκι βρώμικο πολύ
όλη μέρα μες τη λάσπη γύρω στην αυλή!

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011 - φραγή ονείρων

Και σήμερα πάλι τόση μοναξιά στο δρόμο. Άδειοι οι δρόμοι στις έξι και μισή το πρωί. Όχι, όχι, δεν είναι που η αγορά θα είναι κλειστή γιατί αυτή ανοίγει έτσι κι αλλιώς αργότερα. Και ξέρω πολύ καλά ότι σήμερα οι εμπορουπάλληλοι θα πάνε κανονικά στις δουλειές γι' αυτή τη ρημαδοαπογραφή.
Δεν είναι λίγες οι μέρες του χρόνου που νοιώθω έτσι. Ότι πάω στη δουλειά εγώ και κάποιοι λίγοι. Δεν ξέρω αν είναι σωστό ή λάθος. Απλά ξέρω ότι είμαι με τους "ριγμένους". Μακάρι να είχε και κάποιο όφελος αυτό...
Και τα λεωφορεία κοιμούνται, θα ξυπνήσουν λέει μετά τις εννιά. Ακόμη και στο ραδιόφωνο που ακούω κανείς δεν παίρνει τηλέφωνο, κανείς δεν στέλνει μήνυμα. Μήπως φταίει το iPhone που δεν ξύπνησε; Μου έστειλε και μένα μήνυμα ο Steve Jobs στο twitter να μην βασίζομαι στο δικό του ξυπνητήρι μέχρι να το φτιάξει. Σιγά μη περίμενα αυτόν για να ξυπνήσω.
Η πόλη είναι ήσυχη και καθαρή. Μόνο ένα αυτοκίνητο με τραβεστί μου τράβηξε την προσοχή στο σταθμό Λαρίσης και ένας ταξιτζής που κατουρούσε όρθιος στη γωνία στο πεζοδρόμιο στην οδό Αγίας Λαύρας μπροστά στην αυλή μιας μονοκατοικίας. Πού να ξεραν...
Η ανατολή  είχε θαμπά χρώματα, κύματα τα σύννεφα και ομίχλη στον ορίζοντα. Η βροχή μόλις είχε σταματήσει και ετοιμαζόταν ν' αρχίσει ξανά.
Κάπως μοναχικά αρχίζει πάλι αυτός ο χρόνος.
Μοναδική σημαντική είδηση ο φράχτης.
Η διεθνής κοινότητα αντί να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής στις χώρες του τρίτου κόσμου, στήνει οδοφράγματα στα σύνορα της χώρας μου χωρίζοντας τον κόσμο στα δύο. Σε αυτούς που θα περνούν καλά και στους άλλους τους άτυχους.
Σ' αυτή την περίπτωση δεν ανήκω στους "ριγμένους". Είμαι στους από δω.
Και πάλι όμως δεν νοιώθω καλά...
Μα τί συμβαίνει επιτέλους;