Οι άνθρωποι που έχουν καλή όσφρηση είναι πάντα σε εγρήγορση. Και είναι ευχή και κατάρα να μυρίζεσαι τα πάντα από μακριά...Όταν διάβαζα Το Άρωμα του Ζίσκιντ είχα συγκλονιστεί όταν τα αρώματα που διάβαζα διαπερνούσαν τα ρουθούνια μου. Μα πώς γινόταν αυτό; Ένα άρωμα μπορεί να βγάλει από τη μνήμη ξεχασμένες, αραχνιασμένες θύμησες. Αρώματα χαμομηλιού από παιχνίδια σε ανοιξιάτικα οικόπεδα. Μυρωδιές σκόνης από σεισμούς που ισοπέδωσαν κτίρια. Η μυρωδιά από το σακάκι του παππού που γύριζε κάθε πρωί από τη βόλτα μ' ένα κλεμμένο λουλούδι στο πέτο. Πολλές μυρωδιές γυρίζουν ξανά και μου θυμίζουν στιγμές και ανθρώπους που δεν ειναι πια εδώ. Είναι εντυπωσιακό πως έχουν καταγραφεί στη μνήμη μαζί με εικόνες χρωματιστές και ολοζώντανες. Και πως μπορώ να ταξιδέψω μόνο μ' ένα αεράκι που θα περάσει στιγμιαία θα με χαιδέψει στο πρόσωπο και θα μου θυμίσει. Είναι και πολλές μυρωδιές που έχουν εξαφανιστεί και όμως στιγμάτισαν για χρόνια τη ζωή μου. Η μυρωδιά της καινούργιας ποπλίνας στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς. Η μυρωδιά της τριμμένης ντομάτας στην κουζίνα στο παλιό το σπίτι. Το άρωμα της σοκολάτας που έτρωγα κάθε βράδυ μετά το φροντιστήριο. Η μυρωδιά του τρένου που μας πήγαινε τις γιορτές στο χωριό μέσα από σκοτεινές γαλαρίες και πάνω από πέτρινα γεφύρια που ξέφυγαν από τον πόλεμο. Εκείνη η μυρωδιά του μούστου από εκείνο το αξέχαστο καλοκαίρι στον τρύγο και η μυρωδιά από το φρεσκοκομμένο τσάι πάνω στα χωριά στην Όθρυ.Ακόμα κι αν σκύψεις πάνω από το ανοιχτό φρεάτιο του Ηριδανού στο Μοναστηράκι θα μυρίσει αρχαία αρώματα.
Πολλές τέτοιες μυρωδιές γυρίζουν ξανά και ξανά και με ταξιδεύουν. Και αυτή η Άνοιξη τις κάνει πιο έντονες. Και στη σκέψη ενός ανθρώπου πώς γίνεται να φέρνεις και τη μυρωδιά του;
Εκείνο το βιβλίο του Ζίσκιντ έκρυβε πολλά μυστικά.
