Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Εθισμός στο γκρίζο




Μ' αυτά και μ' αυτά φτάσαμε στον Φεβρουάριο του 2012. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, ακόμα, ούτε το τέλος της Ελλάδας. Η επόμενη ημερομηνία ορόσημο θα είναι λέει ο Ιούνιος, τότε θα μας κουρέψουν έναν έναν στη μέση της πλατείας για παραδειγματισμό και για τον τελικό εξευτελισμό μας. Όταν ήμουνα μικρή δεν ήξερα ότι υπάρχουν φλαμίγκος στην Ελλάδα. Νόμιζα ότι έχουμε πολλά γαιδούρια. Αυτά μου έδειχναν αυτά έβλεπα, τί φταίω εγω; Επίσης όταν πήγαινα βόλτα στη Βαρβάκειο αγορά ποτέ δεν είδα το υπέροχο κτίριο, μόνο τη γλύτσα και τη βρωμιά που πατούσα έβλεπα. Μεγάλωσα για να καταλάβω ότι όλα είναι θέμα οπτικής. Δεν είναι άδικο να προσπερνάμε τα φλαμίγκος και τα υπέροχα κτίρια των Αθηνών και να ζούμε σε μια μίζερη πραγματικότητα που τελικά είναι η επιλογή μας; Πώς ν´ αγαπήσουμε αυτά που μας περιβάλλουν αν δεν τα δείξουμε; Και δεν ζητάω περισσότερες εκπαιδευτικές εκδρομές απο το υπουργειο παιδείας, όχι, έχουμε τέτοιες πολλές βαρετές και υποχρεωτικές. Απλά σηκώνουμε το δάχτυλο και δείχνουμε το όμορφο. Ναι ξέρω, πολλά κτίρια παραμένουν άσχημα, πολλά πάρκα είναι σκουπιδότοποι, οι μισθοί μας μειώθηκαν, ακόμα και τελείωσαν τα ξέρω όλα αυτά, σκεφτείτε όμως, είναι συγκυριακά, στο τέλος κάτι άλλο μένει πίσω, κι αυτό μπορεί να είναι ο εθισμός στην ομορφιά. Δεν θα ξεχάσω τη βαρκάδα που κάναμε με τα παιδιά στον Έβρο μέσα στους ερωδιούς και τα βυζαντινά ψαράδικα. Και εκείνη τη βραδιά στον Λαγανά που πατήσαμε με τις μύτες τον ποδιών μας μέχρι την παραλία όσο μας άφησε ο φύλακας ν´ αφουγκραστούμε τις χελώνες. Το πιθανότερο να μην ήταν καμία εκείνη την ώρα εκεί, εμείς όμως φανταζόμασταν μέσα στο σκοτάδι χιλιάδες χελωνάκια να ξετρυπώνουν απο την άμμο και να βουτούν μέσα στο ζεστό νυχτερινό κύμα. Αυτό θυμούνται τα παιδιά μου και όχι τους μεθυσμένος Άγγλους που γέμιζαν τα βράδια τα σοκάκια.... Θέμα οπτικής είπαμε... Μη σταματάτε να δείχνετε στα παιδιά την όμορφη χλωρίδα και πανίδα αυτής της μεσογειακής γωνιάς. Μη σταματάτε να τους δείχνετε τις όμορφες εισόδους των πολυκατοικιών, τις όμορφες πλατείες, τα πάρκα όσα έμειναν, διηγηθείτε την ιστορία τους, μην τους δείχνετε το γκρίζο, εθίζονται σ´ αυτό.

buzz it!

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Κύριε Θεοδωράκη,

Εμείς οι νεοέλληνες πού ήμασταν για να προστατέψουμε τον ελληνικό πολιτισμό; Μήπως να κάνετε τον κόπο να ρωτήσετε τους εκάστοτε υπουργούς οικονομικών να σας βεβαιώσουν ότι  ναι, είχαμε οικονομικό πρόβλημα και πριν το 2009  και δεν το λέγαμε, και χτυπούσαν καμπανάκια στους εκάστοτε πρωθυπουργούς; Ευτυχώς που χρησιμοποιήτε την λέξη "συνυπεύθυνοι" για τους ξένους και όχι απολύτως υπεύθυνοι. Ναι, αυτοί ως πατρίδες κερδίζανε και εμείς χάναμε, ποιός έχει την μεγαλύτερη ευθύνη νομίζετε; Ναι, η Ζημενς πούλησε τα προιόντα της διαφθείροντας τους αγοραστές της. Η ίδια το έχει πληρώσει αυτό και οι αγοραστές των άλλων χωρών. Στην Ελλάδα η δικαιοσύνη τί έκανε; και για αυτό φταίνε οι ξένοι; Γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου σύναψε δάνειο ένα δις όταν ήξερε ότι θα αποπληρώσει 54;  Παρακάτω λέτε και μόνος σας ότι το πρόβλημα είναι αν υπάρχει οικονομική ανάπτυξη και παραγωγή και σταματάτε εκεί. Πιστεύετε πραγματικά ότι αν συνεχίζαμε να δανειζόμαστε δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα; Δεν λέτε τίποτα για την στρεβλή λειτουργία της αγοράς της Ελλάδας.Η οικονομική κρίση είναι πράγματι παγκόσμια και κυρίως ευρωπαική. Βλέπετε πώς την αντιμετωπίζουν οι άλλες χώρες; Βλέπετε τα ανακλαστικά τους και τις άμυνες που φρόντισαν να έχουν; Η Ιταλία δεν μπήκε στο ΔΝΤ αλλά την επόμενη μέρα έφτιαξε κυβέρνηση λίγων υπουργών και πήρε αμέσως τα μέτρα λιτότητας που έπρεπε να πάρει. Ο χρόνος είναι χρήμα, δυστυχώς έτσι είναι, και εμείς εδώ συζήτηση επί συζήτησης και ανταλλαγή φαξ και επιστολών...Ο ελληνικός λαός ψήφισε Πασοκ το 2009 γιατί του χάιδεψε τ' αυτιά. Και τώρα αν μπορούσε θα ψήφιζε εσας γιατί και εσείς κάνετε το ίδιο. Μα τόσο τυφλός; Μα για ποιά οικονομική ανάπτυξη μιλάτε ότι βρισκόμασταν; Είχαμε καμία παραγωγή; Φτάσαμε στο σημείο να εισάγουμε πορτοκάλια και οδοντογλυφίδες. Μιλάτε για την ανάπτυξη της υπερσυνταγογράφησης των φαρμάκων; την ανέγερση ημιυπαίθριων και αυθαιρέτων; τις εθνικές οδούς που γίνανε γιοφύρια της Άρτας; τον ελληνικό κάμπο που έμεινε ακαλλιέργητος και παραφούσκωσε στα χαρτιά για να επιδοτηθεί από αυτούς τους "κακούς" ευρωπαίους; Όλη η σημερινή κατάσταση της χώρας είναι πέρα για πέρα αληθινή έτσι όπως την περιγράφετε και εγώ 42 χρονών γυναίκα την περπατώ κάθε μέρα από την αρχή μέχρι το τέρμα Πατησίων. Προτείνετε ν αλλάξουμε δανειστές , να φύγουμε από τους ευρωπαίους και να πάμε στους Ρώσους. Θεωρείτε δικαιότερο δανειστή τον Ρώσο; Παρακολουθήσατε τις τελευταίες εκλογές στη Ρωσία κύριε Θεοδωράκη; Μιλήσατε με κανένα ρώσο πολίτη ή δημοσιογράφο; Ούτε πετρέλαιο με πίστωση δεν μας έδωσαν και αναγκαστήκαμε να αποτανθούμε στο Ιραν. Προτείνετε να πάψουμε ν αγοράζουμε πολεμικό υλικό από Γερμανία και Γαλλία. Αν αγοράσουμε από άλλους θα είναι καλύτερα; Ή μήπως να μην αγοράσουμε καθόλου; τί λέτε; 
Γαλουχήσατε τους έλληνες με ψέυδη για διεθνείς συνωμοσίες και ένα παγκόσμιο μίσος εναντίον τους. Έλεος πια! Τα σύνορα ανοίξανε και οι ορίζοντες μας,  ξέρουμε τί γίνεται στον κόσμο. Είμαστε ένας λαός γεμάτος δοξασμένα ερείπια και τα συντηρούμε με κάθε μας δύναμη. Αυτός ο δύσμοιρος ελληνικός λαός δεν έχει καμία ευθύνη πια; ούτε καν για το πολιτικό προσωπικό που επέλεξε να το κυβερνάει; Παρακολουθείτε ποιά πρόσωπα έχουν επιλέξει για να είνα μέσα στη Βουλή; Έχετε φανταστεί ποτέ σας γιατί τους έχουν επιλέξει; Κύριε Θεοδωράκη δεν έχατε ποτέ την τύχη να εξυπηρετηθείτε σε δημόσια υπηρεσία όπως εξυπηρετούμαι εγώ όμως θα έχετε οδηγήσει στους ελληνικούς δρόμους, δεν μπορεί  κάποιο φανάρι θα περάσατε πεζός, κάποια σκουπίδια θα βγάλατε έξω στη γειτονιά σας δεν είστε εξωγήινος...ή μήπως είστε σαν τον Γιώργο Παπανδρέου που ζει μια άλλη πραγματικότητα ο άνθρωπος....είναι μονομερής η επιστολή σας κύριε Θεοδωράκη. Αν βγαίνατε και λέγατε σε αυτόν τον λαό σήμερα αλλάξτε νοοτροπία και παλέψτε σκληρά για να βγείτε από την κόλαση θα το έκαναν. Ο λόγος σας θα ήταν ενωτικός. Θα ένοιωθαν το βάρος της ευθύνης τους, θα κάθονταν σε ένα τραπέζι και τότε θα λειτουργούσε και η δημοκρατία και η αμεσοδημοκρατία. Δυστυχώς όμως δεν το κάνατε. Πάλι τους βάζετε να κυνηγούν τη σκιά τους. Λυπάμαι!

buzz it!

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Νεωτερισμοί, γονείς και κρίση τον 21ο αιώνα




"Νεωτερισμοί"! Έτσι έγραφαν στα νιάτα μου οι επιγραφές στα καταστήματα ενδυμάτων. Θεέ μου! Τί πρωτοποριακή επιγραφή! Μεγάλωσα φαίνεται σε εποχή που η καινοτομία και εφευρετικότητα επιβραβεύονταν. H δασκάλα μου στην πρώτη δημοτικού στο δημόσιο σχολείο, κάπου στον κάμπο της Θεσσαλίας, μας ξεκίνησε αριθμητική σύμφωνα με το μοντεσοριανό σύστημα και φτάνοντας στην πρώτη Γυμνασίου τρελάναμε την μαθηματικό όταν της δηλώσαμε ότι εμείς αυτά τα μαθηματικά τα κάναμε από την πρώτη δημοτικού....και ξαφνικά όλα αυτά χάθηκαν από παντού. Και περάσαν κάποια χρόνια και ξεχαστήκαμε και μετά ήρθαν τα χρόνια της κρίσης μαζί με τον νέο αιώνα. Αγαπώ την κρίση και τον 21ο αιώνα! Γιατί προ κρίσης δεν άνοιγες συζήτηση για την εκπαίδευση. Τί είναι αυτά που μας λες τώρα; Καινοτομία στην εκπαίδευση; Ο Σατανάς! Έτσι είναι το σύστημα στην Ελλάδα δεν αλλάζει! Εμείς οι γονείς είχαμε βρει κάτι δασκάλους έξω από το σχολείο που πληρώνονταν με την ώρα και μια χαρά διαπαιδαγωγούσαν τα παιδιά μας. Γιατί ο καλός ο δάσκαλος έπρεπε να πληρώνεται με την ώρα, και ο καλός γονιός να πληρώνει με την ώρα και το καλό παιδί να τα πληρώνει όλα με την ώρα... κι αλίμονο αν τολμούσε ν' αντισταθεί στην ιδρυματοποίηση της γνώσης. Κι όμως όλα αυτά κατόρθωσε και τ' άλλαξε μια κρίση. Η εκπαιδευτική ώρα, που ήταν 45 λεπτά, πήγε περίπατο. Οι δάσκαλοι θυμήθηκαν πόσο αγαπούν τη δουλειά τους και οι γονείς αναθεώρησαν τις ανάγκες των παιδιών τους. Έφυγε απ' το κάδρο το τετραήμερο στην Γιουροντίσνεϊ και έμεινε στο πλάνο ένα κουρασμένο σχολείο με απαξιωμένους δασκάλους και τα παιδιά τους με μάτια ανοιχτά γεμάτα απορία γιατί να συμβαίνουν όλα αυτά. Το στοίχημα τώρα είναι να ξαναγεμίσουν οι τάξεις της Τρίτης Λυκείου, να αποκτήσουν ξανά νόημα οι βιβλιοθήκες και τα εργαστήρια των σχολείων, να ξανασυναντηθούν οι γονείς με τους δασκάλους στο τέλος του τριμήνου. Να επικοινωνήσουμε την αγωνία μας επιτέλους! Μέσα σ' αυτή την κρίση πληθαίνουν και οι δάσκαλοι που ενσωματώνουν στο μάθημά τους παιχνίδια, μουσικές, πειράματα και μαγειρέματα. Προτρέπουν τα παιδιά να γράψουν θέατρο, να το σκηνοθετήσουν και να το ανεβάσουν στη σκηνή. Δάσκαλοι που κάνουν μάθημα χωρίς να κοιτάνε την ώρα και πολλοί χωρίς να ζητήσουν καν αντίτιμο για την προσφορά της γνώσης τους.  Γονείς που συμμετέχουν ενεργά στην λειτουργία του σχολείου. Που δεν εμφανίζονται σαν κομήτες για να γκρινιάξουν μόνο, αλλά δουλεύουν μαζί με τους δασκάλους και τα παιδιά για να στήσουν μια ενεργή δυναμική κοινότητα. Σιγά σιγά βλέπω αυτούς  τους  γονείς του 21ου αιώνα να ανεβάζουν ψηλά αυτή την φωτεινή επιγραφή που θα γράφει "ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟΙ" και θα φωτίσει ξανά όλη την χώρα! Αλήθεια λέω!

Μια ημερίδα διοργανώνεται προς τιμήν των γονιών του 21ου αιώνα στο Πολιτιστικό Κέντρο "Δαΐς" το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου. Θα είμαι εκεί, να δω πώς γίνεται το μάθημα "αλλιώς", να ξεμπλέξω το προσωπικό  μου κουβάρι και να ζυγίσω τον ρόλο της μαμάς που έφερε τα παιδιά της στον κόσμο στις αρχές του 21ου αιώνα....


buzz it!