Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

Με τον Ελύτη παρηγοριά

Βία και τρόμος γέμισε ξανά τα σπίτια μας. Το βράδυ της Πέμπτης ξημέρωσε με εφιάλτες. Αυτός ο εθισμός και η αποδοχή που έρχονται όλο και πιο κοντά. Δεν τρόμαξα φυσικά από ένα δημόσιο χαστούκι αλλά από τα χαχανητά και την ηδονή που αντίκρυσα απο τα πρόσωπα γύρω μου. Από την αποδοχή τους στην αυτοδικία. Κανένας απολύτως φραγμός, κανένας προβληματισμός...
 Γέμισε το τάιμλαιν μου φωτογραφίες του Ελληνικού διχασμού, ξυπνάνε ορολογίες που είχανε θαφτεί για χρόνια. Μα που το βρήκε αυτό το μίσος αυτή η γενιά για πράγματα που δεν έζησε ποτέ; Πληθαίνουν τα λάικς σε απειλητικά αφισάκια κι αν ρωτήσεις γιατί σου λένε σιγά να μη μας πεις και τραμπούκους, εμείς πλάκα κάνουμε... Η βία που δεν είναι ίδια με τα γιαούρτια με αυτή με αίματα...νομίζω ότι δεν είναι ίδια με στραγγιστό ή με πέτσα και ξυνίλα.
 Διαφωνίες για το αν είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Και υποκριτική καταδίκη της βίας μετά από όλα αυτά. Μα είσαστε με τα καλά σας; Τί διδάσκετε στα παιδιά σας; Άλλο η βία του επαναστάτη, άλλη του τρομοκράτη, άλλη του αστυνόμου, άλλη του πολιτικού, άλλη του απελπισμένου; Και ποιά η τιμωρία; Τί διδάσκετε γι' αυτό; Όλοι εσείς οι αρχαιοπρεπείς και βυζαντινοί θέλατε έναν Σωκράτη να το σκάει με τους μαθητές του! Ένα Χριστό εκδικητή σε ρόλο Βαραβά!
 Εμπρός λοιπόν, συνεχίστε την αποδοχή στην βία και την καταστροφή των πάντων. Θα βρεθούν πάλι κάποιοι δυτικοί σωτήρες να σας βγάλουν από τον βούρκο, όπως πάντα στην ιστορία, δεν θα κάνετε όμως βήμα παρά πέρα μόνοι σας, πάντα με το ένα πόδι βουτηγμένο στο βούρκο θα είστε έτοιμοι να βουτηχτείτε ξανά. Ασυνάρτητοι έλληνες του εθνικοσοσιαλισμού και της ορθοδοξίας υψώστε τα σύνορα του απομονωτισμού σας και αφήστε μας εμάς τους λιγότερο Έλληνες να ζούμε στις ψευδαισθήσεις που μας χάρισαν οι μύθοι των προγόνων μας...




  Χθες στο ηλιοβασίλεμα συνεπαρμένοι από την ιστορία της Αριάδνης χορεύαμε τανγκό στο πάρκινγκ του Σουνίου. 'Ενας ταξιτζής μας πλησίασε και ρώτησε αν είμαστε Έλληνες. Δεν ξέρω πια τί είμαστε ήθελα να του πω. Πάντως το ταβερνάκι που έψαχνε για να πάει την κούρσα του το ήξερε όλη η παρέα μας από την Εσθονία, την Αλβανία, την Τουρκία και το Πακιστάν. Άκυρο το κριτήριο του ταξιτζή για να είσαι Έλληνας. Αν δε βάζαμε κριτήριο και την ιστορία του Ναού στου οποίου χορεύαμε την σκιά θα βάζαμε σε κίνδυνο την υπηκοότητα του αμήχανου επαγγελματία.

Αχ όμορφη και παράξενη πατρίδα, ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

...κάνει να πάρει πέτρα την επαρατά, κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα
μπαίνει σ' ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς, ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τύραννους....

Όμορφη και παράξενη πατρίδα...



buzz it!

Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

Μία Ευρώπη οδυνηρή

"Είναι αδύνατο να κρίνουμε ποια απο τις κοινωνικές αλλαγές που καταγράφει και αναλύει ο Μπέσελ είναι η πιο ριζοσπαστική απο ιστορική άποψη. Μήπως είναι ο αποχωρισμός της γενετήσιας πράξης απο την αναπαραγωγή και η ραγδαία συρρίκνωση του μεγέθους της οικογένειας, το διαρκώς αυξανόμενο ποσοστό των συνταξιούχων ή η τελική επικράτηση της αυτάρκους "πυρηνικής οικογένειας"; Ή μήπως είναι η εξίσου οριστική νίκη της αστυφιλίας, η εξαφάνιση του επαγγέλματος του υπηρέτη και η άνοδος του τριτογενούς τομέα παροχής υπηρεσιών ή η αλλαγή στο ρόλο των γυναικών; Μήπως η εξισορρόπηση των εισοδηματικών διαφορών και η άνοδος του επιπέδου διαβίωσης, η μαζική κατανάλωση αυτοκινήτων,η ασύλληπτα τεράστια διόγκωση του διεθνούς τουρισμού; Ή πάλι η εξάλειψη σχεδόν του αναλφαβητισμού και η επανάσταση των μέσων μαζικής επικοινωνίας; Ή η αυξημένη εξάρτηση απο το κράτος για κοινωνική ασφάλιση, στέγαση και εκπαίδευση; Ή, εντέλει, η απομυθοποίηση του κόσμου; Όπως φαίνεται απ´ όσα απαριθμήσαμε παραπάνω, δεν ήταν όλες αυτές οι εξελίξεις στον 20ο αιώνα οι χειρότερες δυνατές και δεν οδήγησαν στο χειρότερο δυνατό κόσμο. " Απόσπασμα απο την εισαγωγή "Ιστορία της σύγχρονης Ευρώπης" T.C.W.Blanning.

buzz it!