Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

Εσυ σε ποιον αιωνα ανηκεις;

Χθες το απογευμα ξυπνησα απο εναν ληθαργο, οταν την ωρα που εβλεπα για εκατομμυριοστη φορα την επαναληψη του ντολτσε βιτα στο μεγκα, με ρωτα ο γιος μου : αυτη η σειρα απο ποιον αιωνα ειναι; τον εικοστο;
Τα ειδα ολα!
Ολη η ζωη μου περασε μπροστα μου μεσα σε μια στιγμη.
Την ιδια στιγμη στην Αμφισσα εξεταζοταν η πορεια μιας σφαιρας η οποια εποστρακιστηκε τελικα, δεν εξοστρακιστηκε.
Στην Αθηνα ο Χρυσοχοιδης συντασσει την προικα του ατυχου ορφανου που αφησε η Ελληνικη Αστυνομια.
Στο μαιευτηριο Ελενα ενα μωρο εξαφανιζεται απο το δωματιο της μητερας του και τωρα γινεται σωματικος ελεγχος σε οποιον μπαινει η βγαινει απο το μαιευτηριο (κατσε καπου εδω ειχα κρυψει ενα μωρο).
Ο εφοριακος που εκανε τον ελεγχο στο αλτερ πηδηξε απο το μπαλκονι του.
Και ο Παπακωνσταντινου υποχρεωνεται να παρει και νεα μετρα και να βαλει "καποιον" φυλακη.
Οι δημοσιογραφοι της Βουλης βρηκαν σημερα κλειστο το παρκινγκ σε αντιποινα γιατι διαπομπευσαν τον 15ο και 16ο μισθο των υπαλληλων της Βουλης.
Και ο ελληνας που ακομα δεν εχασε το χιουμορ του διαδιδει πικρα ανεκδοτα να μην περικοπει ο 14ος μισθος...ας κοπει ο 1ος...
Αυτη ειναι η επικαιροτητα της χωρας μου.
Διαβαζω συνεχεια ιστορικες αναδρομες, δανεισμων, πτωχευσεων και δικτατοριων στην Ελλαδα.
Θυμηθηκαμε απληρωτες αποζημιωσεις και οτι κινδυνευει η εθνικη μας κυριαρχια.
Και ολες αυτες οι συζητησεις γινονται γιατι  δ ε ν   ν ο ο υ μ ε   ν'   α π ο δ ε χ θ ο υ μ ε    τ α   ε ξ η ς
α π λ α   π ρ α γ μ α τ α

  • Να δηλωνουμε ολα τα εισοδηματα μας (δασκαλοι, γιατροι, υδραυλικοι, κομμωτες, ζαχαροπλαστες, λογιστες κλπ κλπ.)
  • Να μην κανουμε παρανομιες στα σπιτια μας (υπαιθριους, προσθηκες, αυθαιρετες κατασκευες)
  • Να σεβομαστε τα ορια της ιδιοκτησιας μας.
  • Να υπακουμε στους νομους (ΚΟΚ, ΑΜΕΑ, στρατιωτικη θητεια, κανονες εξεταστικης πανεπιστημιων κλπ)
  • Να βρισκουμε επιτελους δουλεια βασει αξιολογησης των προσοντων μας και οχι γιατι εχουμε μπαρμπα στην Κορωνη.
  • Να τιμουμε τη δουλεια που εχουμε και το ψωμι που μας δινει.
  • Να δεχομαστε αξιολογηση (οχι απο το Θεο)
Συγγνωμη αλλα ολα αυτα δεν αφορουν το ρετιρε. Αφορουν τη βαση, δηλαδη εμας.
Το ψαρι δεν βρωμαει απο το κεφαλι, επιμενω και τσακωνομαι γι' αυτο.
Οσο η τραπεζα της Ελλαδος εχει διπλασιους υπαλληλους απο την τραπεζα της Αγγλιας δεν θ' αποκτησουμε λογο, οχι στην Ευρωπαικη Ενωση, ουτε στη χωρα του Αβαταρ.
Οι πολιτικοι μας αν ειχαν να κανουν με ηθικους πολιτες δεν θα τολμουσαν να ασελγουν πανω μας.
Ουτε οι Ευρωπαιοι δεν θα μας δανειζαν με ειδεχθεις ορους αν ημασταν οργανωμενο και αξιοπιστο κρατος. Δεν θα ηταν ευρωπαικο ανεκδοτο το Greek statistics.
Δεν μιλω για μια ιδεατη κοινωνια. Αλλα σε καθε περιπτωση δεν μπορω και να αποδεχτω οτι η πλειοψηφια των συμπολιτων μου ανηκει στη σφαιρα της παρανομιας.
Το κλειδι ειναι στην ηθικη, ας το ψαξουμε μεσα μας και την επομενη φορα που θα παρκαρουμε παρανομα ας το αντιμετωπισουμε ηθικα.
Ουτε τα κυριαρχικα μας συμφεροντα θα θιγουν ουτε οι ευρωπαιοι κερδοσκοποι θα μας καταποντισουν.
Και στην τελικη αναρωτησου, εσυ σε ποιον αιωνα ανηκεις;



ΥΓ.'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
συγχωρηστε με για την ελλειψη τονων στο κειμενο αλλα σημερα τα vista ειχαν τσακωθει μαζι τους, τους βαζω λοιπον ολους μαζεμενους στο τελος!

buzz it!

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010

Οι συσκευασίες, οι γεωσκώληκες και εγώ


Ξεπέρασα ως φαίνεται την κρίση ηλικίας και περνώ τώρα την φάση "βρίσκομαι σε κρίση ανακύκλωσης". Τα πρώτα χρόνια παντρεμένη όταν το σούπερ μάρκετ ήταν διασκέδαση ακόμα, και όχι αγγαρεία όπως τώρα, κάθε φορά που γέμιζα τις σακούλες σκουπιδιών ένοιωθα μια ενοχή ότι η ποσότητα σκουπιδιών ήταν υπερβολική για την συμβολή μου στον πλανήτη. Περάσαν χρόνια πολλά μέχρι να ανακαλύψει η Ελλάδα την ανακύκλωση και από τον καιρό που την ανακάλυψε χρειάζονται πιο πολλά χρόνια για εκπαίδευση σε αυτή τη νέα δραστηριότητα.
Όταν λοιπόν ήρθε ο νέος μπλε ολοκάθαρος κάδος ανακύκλωσης στη γειτονιά νοιώσαμε μια απογείωση! κάτι αλλάζει στην καθημερινότητά μας. Μαζί με τον κάδο αυτό ηρθαν στην πόρτα του σπιτιού μας και κάτι πολύ τρέντι σακουλίτσες ανακύκλωσης με ένα φυλλάδιο οδηγιών για τί είδους ανακύκλωση ξεκινούσαμε να κάνουμε. Γιατί αυτή είναι μόνο ανακύκλωση συσκευασιών και μέχρι να μάθουμε όλοι πώς γίνεται θα περάσουν κάποια χρόνια ακόμα. Βέβαια από τότε όλοι μας έχουμε βιώσει διάφορα ευτράπελα σχετικά με την ανακύκλωση. Ας πούμε στο κάμπινγκ που βρίσκομαι κάθε καλοκαίρι, είδα με χαρά τους μπλε κάδους, ωραία είπα μέσα μου έφθασε η ανακύκλωση σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας. Μέχρι που ένα απόγευμα πίνοντας καφέ με φίλους βλέπουμε το σκουπιδιάρικο να αδειάζει όλους τους κάδους, και τους μπλε, μέσα του. Ένας από τους φίλους, πιο προσγειωμένος από μένα στην πραγματικότητα με καθησυχάζει λέγοντάς μου ότι "υπάρχουν κάποιοι ειδικοί στη χωματερή που κάνουν την διαλογή εκεί".!!!! και σκάσαν όλοι στα γέλια μαζί μου.
Ότι περνάει από το χέρι μου κάνω, εκπαιδεύω τη μαμά μου, τα παιδιά μου, τον εαυτό μου. Να πετάμε τις συσκευασίες καθαρές, να ξεχωρίζουμε τα υλικά, όπως το γυάλινο μπουκάλι από το μεταλλικό καπάκι. Να μην πετάμε χαρτιά μικρότερα από Α4. Ακολούθησα πιστά όλες τις οδηγίες που μου ειχαν αναθέσει για να είμαι ένας υπεύθυνος πολίτης. Αμέσως συνειδητοποίησα ότι αυτή η τρέντι σακουλίτσα δεν φτάνει ούτε για την ημερήσια ανακύκλωση του ενός παιδιού μου. Έτσι αγοράστηκε ένας έξτρα κάδος σκουπιδιών μόνο για την ανακύκλωση ο οποίος γέμιζε τρεις φορές πιο γρήγορα από τον συμβατικό κάδο. Προβληματισμός εν όψει! Γιατί τόσες συσκευασίες για ανακύκλωση;
Δείχνει να είναι λάθος! Κάτι δεν πάει καλά και χρειάζεται αναπροσαρμογή.
Έτσι ξεκίνησε ο προβληματισμός για τις πολλές συσκευασίες που έχουν μπει στη ζωή μας. Την κάνουν πιο πολύπλοκη, πιο βλαβερή και πιο ακριβή!
Αρχίζω να σκανάρω στο μυαλό μου τα προιόντα που παίρνω στο σούπερ μάρκετ.
Τα πρώτα ένοχα προϊόντα είναι τα βιολογικά. Όλα, μα όλα σε συσκευασίες!
Γιατί;
Αντίδραση, αρχίζουμε ν' αγοράζουμε βιολογικά μόνο από τις λαϊκές. Δύσκολο βρε παιδιά δεν μπορώ να τρέχω στην κάθε γειτονιά αντιμετωπίζοντας το κυκλοφοριακό όταν το σούπερ μάρκετ είναι στα πόδια μου...
Όσπρια, ρύζι, ζυμαρικά! Μπορούμε να τ' αγοράζουμε από παραδοσιακά μαγαζιά μέσα από τσουβάλια σε καλύτερες τιμές και καλύτερες ποιότητες μερικές φορές. Εδώ που τα λέμε παίζεις λίγο ρώσικη ρουλέτα διότι δεν υπάρχει καμία διασφάλιση ποιότητας εξόν του καταστηματάρχη...
Κρασί! Οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου! Εδώ δεν το συζητώ, θα πάρω μία ωραιότατη νταμιτζάνα σαν αυτή του πατέρα μου και θα πάω στον συνεταιρισμό της Λήμνου που είναι δυο βήματα από το σπίτι μου και θα την γεμίζω! Όσες φορές θέλω!
Τυριά θ' αγοράζω μόνο από το τμήμα τυριών, απο βαρέλι και από κεφάλια. Όχι έτοιμα κομμένα συσκευασμένα που με βολεύει τόσο γιατί τα παίρνω και φεύγω σε δευτερόλεπτα.
Καφές, από καφεκοπτείο.
Κουλουράκια, από το φούρνο ή ακόμα καλύτερα τα φτιάχνω μόνη μου.
Κορν φλέικς, υπάρχουν χύμα.
Μπαχαρικά, απίστευτα καλύτερα στα μπαχαράδικα στο κέντρο της πόλης.
Ωραία όλα αυτά, πού θα βρω χρόνο να τα κάνω;
Για να μειώσω την παραγωγή συσκευασιών ώστε να μολύνω λιγότερο τον πλανήτη θα χρειαζόμουν και την συμμαχία κάποιων. Ας πούμε κάποιων σούπερ μάρκετ που θα προωθούσαν προϊόντα σε χύμα συσκευασίες. Ή έστω γειτονικά μπακάλικα που θα ήταν ένα βήμα, πιο φθηνά, πιο φιλικά.
Ο προβληματισμός υπάρχει, και έστω και αυτό, με ότι τρικλοποδιές μας βάζουν θα έχει κάποιο αποτέλεσμα. Έστω και με ρυθμό χελώνας!
Το επόμενο βήμα θα είναι η ανακύκλωση οργανικών σκουπιδιών, δηλ. φλούδες από φρούτα, τσόφλια, το περίφημο κομπόστ, το οποίο δεν αποφασίζω γιατί διάβασα ότι το κομποστ που μπορείς να κάνεις στο μπαλκόνι γίνεται με τη συμβολή γεωσκώληκων. Και αυτά τα σκουλήκια δεν μπορώ εύκολα να τα κάνω συγκάτοικους.
Κρίση είναι θα περάσει...

buzz it!