Νοιώθω ντροπή για την χώρα μου, γιατί μετά τόσα χρόνια προσποιητής ευμάρειας, επισήμως ποιά πρέπει να παραδεχτούμε ανά την υφήλιο ότι το παιχνίδι το χάσαμε.
Πέσαμε κατηγορία.
Πήραμε δάνεια για να αναπτύξουμε τον θησαυρό της χώρας μας και εμείς τα κάναμε πισίνες και δεξιώσεις.
Στρεβλώσαμε όποια υπαρκτή έννοια του σύγχρονου κόσμου ξεχνώντας ότι οι πρόγονοί μας ήταν αυτοί που δώσανε τον ορισμό σε αυτές τις ίδιες έννοιες.
Ντρέπομαι όποιον βλέπω εκτός συνόρων γιατί θα ξέρει, επίσημα πια, την χρεωκοπία της χώρας μου.
Δεν θα ξέρει όμως την ηθική μας χρεωκοπία και εγώ ντρέπομαι διπλά γι' αυτό.
Πέσαμε κατηγορία.
Πήραμε δάνεια για να αναπτύξουμε τον θησαυρό της χώρας μας και εμείς τα κάναμε πισίνες και δεξιώσεις.
Στρεβλώσαμε όποια υπαρκτή έννοια του σύγχρονου κόσμου ξεχνώντας ότι οι πρόγονοί μας ήταν αυτοί που δώσανε τον ορισμό σε αυτές τις ίδιες έννοιες.
Ντρέπομαι όποιον βλέπω εκτός συνόρων γιατί θα ξέρει, επίσημα πια, την χρεωκοπία της χώρας μου.
Δεν θα ξέρει όμως την ηθική μας χρεωκοπία και εγώ ντρέπομαι διπλά γι' αυτό.
1 σχόλιο:
Έτσι ακριβώς όπως κι εσύ νιώθω...απογοήτευση! Αυτό που σπέρνουμε, αυτό θερίζουμε...Χαίρομαι που σε βρίσκω μέσα από το ιστολόγιο της κόρης μου.(Θυμήσου απλά το γραφείο της Θεσσαλονίκης περίοδος '90-'92)Μόνο όμορφα πράγματα θυμάμαι από σένα.Νάσαι πάντα καλά!
Δημοσίευση σχολίου