FASKELO-KOUKOULOSTA

Εμμένω στη θέση της χαζοχαρούμενης διάθεσης και της θετικής πλευράς της ζωής και κάνω αναδρομή στις τέσσερις προηγούμενες δεκαετίες που μου έφεραν ανατροπές και εκπλήξεις πολλές. Έζησα την Ελλάδα στα πρώτα χρόνια του εκδημοκρατισμού της, τότε που οι ενήλικες είχαν μια ευφορία για το ευτυχές μέλλον, έχοντας ξεπεράσει πολλές διελκυνστίδες. Εμείς τότε δεν τα καταλαβαίναμε αυτά και με αυθάδεια ανοίγαμε το στόμα μας και λέγαμε την άποψή μας, όποια κι αν ήταν αυτή χωρίς φόβο. Βγαίναμε στους δρόμους να διαμαρτυρηθούμε ή να πανηγυρίσουμε χωρίς σκέψη. Οι φάκελοι είχαν καταργηθεί μας λέγανε!

Τότε λοιπόν δεν φορούσαμε κουκούλα.

Ήταν η εποχή του ληστή με τις γλαδιόλες και η μόνη κουκούλα που είχαμε ακούσει ήταν αυτή του χαφιέ της κατοχής και της Κουν Κουξ Κλαν που δεν μας αφορούσαν. Έχοντας όλοι το θάρρος της επώνυμης γνώμης δείχναμε όλοι τα χαρακτηριστικά μας και έτσι η adidas και η nike δεν είχαν σχεδιάσει τότε κανένα ρούχο με κουκούλα.

Στην σημερινή οργουελική πραγματικότητα όμως που ζούμε η κάθε μας κίνηση παρακολουθείται, ποιός ξέρει από ποιούς! Ξαφνικά βρεθήκαμε να περιτρυγιριζόμαστε από κάμερες, κινητών, τηλεοπτικών συνεργείων, οδικής κυκλοφορίας, ξενοδοχείων ακόμη και κάμερες των δικών μας ιδιωτικών χώρων. Αυτές καταγράφουν την κάθε μας κίνηση και δίνουν δικαίωμα να μας δημοσιοποιήσει ο οποιοσδήποτε, ακόμη και στο ytube, χωρίς βέβαια την δική μας συγκατάθεση. Γίναμε όλοι πρωταγωνιστές χωρίς να διαθέτουμε το αντίστοιχο ψώνιο που χρειάζεται για τον ρόλο αυτό.

Παρακολουθήσαμε από κάθε δυνατή οπτική γωνία την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, χάρις των εκατοντάδων επαγγελματικών αλλά και ερασιτεχνικών λήψεων σε κάθε γωνιά της πόλης. Καθημερινά συνεχίζουμε ακόμη και σήμερα να λαμβάνουμε διάφορα βιντεάκια ιδιωτών με αστείες γκάφες τους.

Τ' αποτελέσματα αυτής της ανελευθερίας φανήκαν πριν μερικά χρόνια με τα πρώτα βίντεο που κυκλοφόρησαν με ιδιωτικές στιγμές διασήμων προσώπων αλλά και με τα βίντεο που κυκλοφόρησαν με ανάρμοστες συμπεριφορές ανηλίκων μαθητών μέσα στα σχολεία.

Η πιο φυσιολογική αντίδραση σ' αυτή την άναρχη παρακολούθηση είναι η προστασία από μία κουκούλα. Αν ζούσαμε σε μία εμπόλεμη ζώνη με αληθινά πυρά θα ήταν ένα κράνος. Αν ήταν η καταστροφή του κλίματος και αλλαγής του σε συνθήκες Σαχάρας θα ήταν ένα τουρμπάνι και γυαλιά ηλίου. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης λειτουργεί αυτόματα και οι συνθήκες που βιώνουμε πολύ συγκεκριμένες.

Και τα επισημαίνω όλα αυτά γιατί το φαινόμενο της κουκούλας αν αφορούσε μόνο εγκληματικά στοιχεία δεν θα έμπαινε σε μαζική παραγωγή των πιο μοδάτων νεανικών βιομηχανιών ρούχων.

Ξαφνικά φορέσαμε κουκούλα για να κάνουμε chat στο διαδίκτυο, φορέσαμε κουκούλα και γυρίσαμε την πλάτη για να δώσουμε την μαρτυρία μας σε τηλεοπτικά ρεπορτάζ με φλέγοντα θέματα. Κουκούλα και στη διαμαρτυρία μας στον δρόμο για την άθλια κατάσταση της παιδείας και της κοινωνίας μας. Φόρεσε κουκούλα ακόμη και ο αστυνόμος.

Έτσι, η επικοινωνία μας έγινε πιο ρηχή, η μαρτυρία μας αναξιόπιστη και η διαμαρτυρία μας κινδυνεύει να ποινικοποιηθεί χωρίς περιορισμούς.

Αναπολώ λοιπόν την εποχή που η ελευθερία ήταν αγαθό υπαρκτό, δυστυχώς δεν αντέχει πολύ στον χρόνο και απ' ότι φαίνεται πρέπει να γυρίσει πάλι ο καιρός για να επανέλθει. Μόνο που δεν ξέρω αν τα δικά μου παιδιά προλάβουν να το ζήσουν. Στο μεταξύ πρέπει να βρω την χρυσή τομή και να τους διδάξω να έχουν το θάρρος της γνώμης τους ξεκουκούλωτοι χωρίς όμως να κινδυνεύει και η αξιοπρέπειά τους και σωματική τους ακεραιότητα.

Δύσκολα μου βάζετε!

Αν θέλετε να βγάλετε την κουκούλα κύριε Δένδια θα πρέπει να ιάσετε χρόνιες παθογένειες που έχουν να κάνουν με παραβίαση των προσωπικών δεδομένων μας.

Ασχοληθείτε με αυτό και μετά δείτε αν χρειάζεται ποινικοποίηση της "κουκούλας του κέντρου της Αθήνας" που μόνο σαν αστείο μπορώ να το πάρω!

Αστικές Κυριακές

ΘΩΡΗΚΤΟ ΑΒΕΡΩΦ!

Η ιδέα έπεσε την Κυριακή πρωί και τα παιδιά ενθουσιάστηκαν.
Η συνήθης βόλτα τις Κυριακές είναι στο κέντρο, Μοναστηράκι, Θησείο, Αγορά.
Φοβάμαι του είπα, δεν πάω στο κέντρο με τα παιδιά.
Και έτσι πήραμε τον δρόμο για τη θάλασσα.

Αφού οπλιστήκαμε με υπομονή για την μία ώρα διαδρομής μαζί με άλλους συμπολίτες που είχαν την ίδια ιδέα να τραβήξουν νότια, φτάσαμε με πολύ καλή διάθεση που δεν μας πρόδωσε μέχρι το τέλος.

Ένα καράβι με ιστορία ενός αιώνα, που κυβερνήθηκε από τον Ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη, που πάτησε πάνω του ο Ελ. Βενιζέλος, που πολέμησε στους Βαλκανικούς πολέμους, έδωσε την ελευθερία στη Χίο, στη Μυτιλήνη, που πολέμησε στον Α' και στον Β' παγκόσμιο πόλεμο, δεν ειναι λίγο πράμα να το περπατάς, να το μυρίζεις, να το εξερευνείς μαζί με τα παιδιά σου και με όλα τα φαντάσματα του παρελθόντος που σίγουρα δεν έχουν φύγει ποτέ από το καράβι τούτο.






Η κουζίνα



το εκκλησάκι


τα γενέθλια


το πλήρωμα



τα κρεβάτια τους







Συγκινητική βόλτα τη συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους όσους ψάχνουν ακόμη νόημα στη χώρα ετούτη.

NO NEWS, GOOD NEWS.

Ανοίγω την κυριακάτικη εφημερίδα και διαβάζω "Αδιανόητος ο πόλεμος στον Καύκασο", "Λαϊκή οργή στη Λεττονία", "Προς χρεωκοπία η Ουκρανία", γυρίζω την τελευταία σελίδα και αντικρύζω φωτογραφίες γυναικών με μαύρη μπούρκα, λόγω της ημέρας, με την θλιβερή ιστορία της κάθε μιάς στη λεζάντα από κάτω. Στέκομαι στο άρθρο της Καθημερινής για τα σουτιέν του Καρφούρ.

"...μας δίνει μια ιδέα για τη διανομή του πλούτου σε παγκόσμια κλίμακα φέρνοντας στο μικροσκόπιο τα... σουτιέν στα ράφια του Καρφούρ που πωλούνται προς 20 ευρώ το ένα...κατασκευάζονται στην Κίνα, στην περιοχή Γκουανγκντόνγκ...οι κινέζες εργάτριες ανήκουν στους mingongs, τα 300 εκατομμύρια των περιπλανώμενων εσωτερικών μεταναστών που δουλεύουν χωρίς ασφάλιση και δικαιώματα! ...Αυτά τα 20 ευρώ κατανέμονται ως εξής

• 10,81 στο ταμείο της Καρφούρ
• 3,28 φπα στο γαλλικό κράτος
• 2,74 στη γαλλική βιομηχανία
• 0,44 έξοδα μεταφοράς και εκτελωνισμού
• 2,73 στην κινεζικη βιομηχανία, από αυτά 1,64 στις πρώτες ύλες, 0,82 έξοδα παραγωγής, 0,27 το κέρδος του κινέζου βιομήχανου και..... 0.10 σεντς το αστρονομικό ποσό στις εργάτριες!!!!!"

Ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι δεν θέλω να διαβάσω ξανά εφημερίδα, δεν θέλω ν' ακούσω ειδήσεις στην τηλεόραση, γυρίζω το ραδιόφωνο στον Μελωδία, δεν θέλω να γράψω ξανά εδώ.
Κλείνοντας κάθε φορά το τελευταίο φύλλο της εφημερίδας κουνάω το κεφάλι μου και πέφτω σε μελαγχολία. Συνειδητοποιώ ότι και σήμερα τίποτα δεν άλλαξε.

Τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων με βομβαρδίζουν με ληστείες, δολοφονίες, απάτες, κάτι γραφικούς τύπους ή.... με Πετρούλες. Στα ραδιόφωνα αναδεικνύονται εκατοντάδες προβλήματα καθημερινά, χωρίς ποτέ να βρίσκουν μία λύση. Αν τους παρακολουθήσεις το μόνο που μπορεί να σε σώσει είναι ο καναπές της ψυχανάλυσης. Η αρνητική επίπτωση όλων αυτών στην καθημερινή μας ζωή, στις σχέσεις μας, στα παιδιά μας, δεν είναι αμελητέα.

Έχω ανάγκη λοιπόν ενός χώρου όπου θα μαθαίνω μόνο ότι γίνεται καλό, νέα για ανθρώπους που προοδεύουν, λύσεις που έχουν ήδη φέρει αποτέλεσμα, την θετική πλευρά της ζωής που θα μου θυμίζει ότι μπορώ να έχω και εγώ συμμετοχή στην ευτυχία, στην πρόοδο, στον αλτρουϊσμό, μπορώ να πετύχω ότι έχω ονειρευτεί και να βρω τρόπους ν' αλλάξω ότι με χαλάει.

Να είναι το καταφύγιο στην καθημερινή σχιζοφρένεια.

Αντίσταση λοιπόν στην Ελλάδα του κομιστή και της jumbo διαφήμισης. Αντίσταση στη μονομερή προώθηση αρνητικών ειδήσεων από τα ΜΜΕ. Αντίσταση, γιατί να δεις που κάποτε θα μας πούνε και ...λεβέντες!

Ζητείται Καποδίστριας!

Παρακολουθώντας το αφιέρωμα στον Καποδίστρια πέφτω σε βαριά μελαγχολία.
200 χρόνια μετά ακόμη με δυναστεύουν τα φαντάσματα των Κοτσαμπάσηδων, των Μαυρομιχαλαίων, όλων αυτών των "σωτήρων" που διεκδικούν αποζημίωση για την "προσφορά" τους στην πατρίδα. Τα ίδια ακριβώς!

Γι' αυτό όλοι οι μεγάλοι ηγέτες, αυτών των χρόνων που μεσολάβησαν, κάνανε πάντα βήματα πίσω. Είτε για να μην βρεθούν με μια σφαίρα στο πέτο, είτε για να έχουν το δικό τους μερίδιο στην "αποζημίωση".

Βρίσκω ένα τραγικό λάθος του Καποδίστρια μέσα από το αφιέρωμα. Μέσα στις αποθήκες δεν έπρεπε να φρουρεί τις πατάτες, αλλά "Τίτλους Ευγενείας" που θα εξαργυρώνονταν με την προσφορά του κάθε ένα από εμάς στην πατρίδα. Ατομιστές όπως διακρινόμαστε θα κλέβαμε τον τίτλο ευγενείας και θα τρέχαμε να τον πιστοποιήσουμε καταθέτοντας ο καθείς την προσφορά του σε χρήμα ή σε είδος στην πατρίδα.

Και ας βγάζανε μετά άκρη οι προύχοντες με τον αναβαθμισμένο λαό που θα είχε και αυτός τότε μερίδιο στην αποζημίωση. Γιατί τίτλος ευγενείας σημαίνει, μόρφωση, κοινωνικό status, φιλοδοξία και όταν έχεις πρόσβαση σε αυτά δεν γίνεσαι εύκολα θύμα φατριών.

Και όταν μεγαλώνεις με συνείδηση να προσφέρεις στην πατρίδα έχεις και απαίτηση να στο ανταποδώσει. Δεν μοιρολατρείς λέγοντας ότι δεν υπάρχει κράτος. Αυτό βολεύει τους λίγους. Όχι όλους εμάς.

Αλλά πόσα μπορούσε να σκεφτεί ο μεγάλος αυτός ηγέτης μέσα σε 3 χρόνια;

-την θέσπιση νόμων για την εγκαθίδρυση της τάξης

-την αναδιοργάνωση των ενόπλεων δυνάμεων υπό ενιαία διοίκηση

-την παρεμπόδιση της Οθωμανικής προέλασης

-την ανοικοδόμηση του εκπαιδευτικού συστήματος

-την αντιμετώπιση επιδημιών

-την προστασία των αρχαιοτήτων

-την ίδρυση βιβλιοθηκών

-το ορφανοτροφείο της Αίγινας

-τη σχολή Ευελπίδων

-τη γεωργική σχολή Τίρυνθας

-την εισαγωγή καλλιέργειας της πατάτας

-την οργάνωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης

-την κοπή ελληνικών νομισμάτων

Αλήθεια, κύριε Καραμανλή, ο διάλογος για την Παιδεία ξεκίνησε;

Και ξανά προς την δόξα τραβάς!

Σε σχέδιο επιβολής έκτακτης εισφοράς σε εισοδήματα άνω των 50.000 ευρώ σχεδιάζει να προχωρήσει το ΥΠΟΙΟ. Και με αφορμή αυτό το σχέδιο διαβάζω σχετικό πίνακα όπου στο κλιμάκιο των 50.000 ευρώ αντιστοιχούν 49.384 φορολογούμενοι (!!!) Πενήντα χιλιάδες οικογενειακό εισόδημα αντιστοιχεί σε 4166.67 ευρώ μηνιαίο εισόδημα. Δηλαδή, εγώ πρέπει να πιστέψω ότι στα 11.000.000 Ελλήνων μόνον 49.384 καταφέρνουν να έχουν 4000 ευρώ το μήνα εισόδημα. Στο κλιμάκιο των 55.000 ευρώ αντιστοιχούν 33.514 φορολογούμενοι με μηνιαίο εισόδημα 4.583,34 ευρώ. Και ο αριθμός πέφτει δραματικά στα επόμενα κλιμάκια.

Μια οικογένεια με αυτό το εισόδημα βρίσκεται συνήθως στη μέση ηλικία, έχει συνήθως 2 παιδιά που σπουδάζουν, σίγουρα κάποιο στεγαστικό δάνειο. Σε καμία περίπτωση δεν περισσεύουν τα χρήματα σ' αυτή την οικογένεια για ν' αγοράσει αυτοκίνητο 2500 κυβικών. Άρα θα πρέπει να αναζητήσω τους ιδιοκτήτες τους στα επόμενα κλιμάκια.

Στο κλιμάκιο των 60.000 ευρώ ο αριθμός των φορολογουμένων πέφτει στους 24.141. Ας υποθέσουμε ότι σ' αυτή την κατηγορία που το μηνιαίο εισόδημα είναι 5000,00 ευρώ μπορεί να αγοραστεί ένα πολυτελές αυτοκίνητο, τότε μιλάμε για 24.141 πολυτελή αυτοκίνητα στην Ελλάδα.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ γιατί τα 4000 από αυτά είναι κάθε Σαββατοκύριακο στο χωριό μου!!!!

Αυτές τις κατηγορίες λοιπόν των φορολογουμένων θα τους τιμωρήσουμε τώρα και με την έκτακτη εισφορά να μάθουν να μην τα ξαναδηλώσουν! Και όλους τους υπόλοιπους που συνεχίζουν να μην δηλώνουν τα εισοδήματά τους, και να μην πληρώνουν φόρους βέβαια γι' αυτά, δεν θα τους πειράξει ποτέ κανείς και θα συνεχίζουν να χλευάζουν όλους τους υπόλοιπους μαλάκες της υπόθεσης.

Ειδικός δεν είμαι, λέω όμως με την κοινή μου λογική, ότι όλες οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων έχουν πλήρες πελατολόγιο που αν ήμουν υπουργός Οικονομικών θα μπορούσα να συμβουλευτώ και να ελέγξω μόνο αυτούς τους αγοραστές. Γιατί μέσα σε αυτούς είναι ελεύθεροι επαγγελματίες με εισόδημα 10500 ευρώ! Εκπαιδευτικοί που παρκάρουν προκλητικά την τζιπούρα έξω από το σχολείο και άλλοι δημόσιοι λειτουργοί που σε καμία περίπτωση δεν ανήκουν σε κλιμάκια άνω των 50.000 ευρώ.

Αλλά βεβαίως το φορολογικό μας σύστημα έχει βρει τον τρόπο να δικαιολογούνται αυτού του είδους οι αγορές, στο όνομα της εύρυθμης λειτουργίας της αγοράς!

Σε έλεγχο που πραγματοποίησε η ΔΕΗ (αυτό κι αν μου έκανε εντύπωση) στη Λαχαναγορά του Ρέντη βρήκε ότι 1 στους 4 επαγγελματίες είχε επέμβει στα ρολόγια της ΔΕΗ με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει ρεύμα αλλά να μην πληρώνει! Αναρωτιέται κανείς ακόμη γιατί η ΔΕΗ και κατ' επέκταση η Ελλάδα είναι προβληματική;

Εγώ τώρα δηλαδή πώς να αισθανθώ;

Δεν υπάρχει "σχέδιο εμπλοκής" για το ενδεχόμενο απόπειρας απόδρασης με ελικόπτερο, καταγγέλλει ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Υπαλλήλων Εξωτερικής Φρούρησης του Υπουργείου Δικαιοσύνης (αργότερα έμαθα ότι υπάρχουν και αντίστοιχοι Πρόεδροι Εσωτερικής Φρούρησης και ούτω καθ' εξής) Και συμπληρώνει, άν και υπάρχουν γενικές διατάξεις περί όπλων και χρήσης αυτών, υποστηρίζει πως δεν έχουν δοθεί οδηγίες για τον τρόπο εμπλοκής των φρουρών σε ενδεχόμενη απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο (με αερόστατο θα θέλαμε άλλες οδηγίες).

Και ρωτάω εγώ η ενοχλητική, γιατί δεν κάνει αυτός ένα σχέδιο με σαφείς οδηγίες να φανεί και σε κάτι χρήσιμος;

Αυτά μέχρι να μας χαλάσουν ξανά την διάθεση κάποια ραμμένα στόματα που φροντίσαμε γρήγορα-γρήγορα να ξεχάσουμε.

Ενώ το ελικόπτερο έχει άλλη χάρη...