"...Η ψευτιά και ο πνευματικός εκφυλισμός απλώνει μέρα με τη μέρα απάνω στους Έλληνες και τους παραμορφώνει. Έναν λαό που ξεχωρίζει ανάμεσα σ' όλα τα έθνη και που είναι γεμάτος πνευματική υγεία, πάμε να τον κάνουμε εμείς οι λογής- λογής καλαμαράδες, κι οι άλλοι γραμματιζούμενοι, σαχλόν, χωρίς πνευματικό νεύρο, χωρίς πνευματική ανδροπρέπεια, χωρίς χαρακτήρα."
"...Όποτε πέσουνε στα χέρια μου πράγματα που είναι γραμμένα από άνθρωπο απροσποίητον κι αγράμματον, νιώθω πάντα μια δροσεράδα και μια νοστιμάδα από το γράψιμό του που το χαίρουμαι, σαν να μην κρατώ την πένα από τα μικρά μου χρόνια. Πολλές φορές βρίσκεις μέσα σε απλά γραψίματα κάποια εξαίσια λόγια, που δεν μπορεί να τα πει ούτε ο πιο σπουδαίος συγγραφέας."
"...Δικό σου είναι ένα πράγμα, όχι γιατί τ' αγόρασες, είτε γιατί σου το δώσανε, είτε γιατί το φύτεψες, είτε γιατί το ' χτισες, είτε γιατί το μεγάλωσες, μα γίνεται δικό σου γιατί το ζέστανες με την καρδιά σου, και κείνο σου φανερώνει την ψυχή του και μιλά μαζί σου και τ' αγαπάς και σ' αγαπά."
"...Εσύ που διαβάζεις τούτα που γράφω, ίσως ποθήσεις να ' ρθεις κατά το φτωχικό λημέρι μου. Μα, και να ' ρθεις, θα μετανιώσεις και θα στενοχωρηθείς, αν δεν βλέπουνε τα μάτια σου και δεν ακούνε τ' αυτιά σου και δεν νιώθει η διάνοιά σου όπως ακούγω και βλέπω με τα δικά μου μάτια, με τα δικά μου αυτιά κι όπως νιώθω με τη δική μου διάνοια."
Αποσπάσματα από το Ευλογημένο καταφύγιο του Φώτη Κόντογλου, δημοσιευμένα στην εφημερίδα "Ελευθερία" το διάστημα 1948-68.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου