Έχω ένα φουλάρι "ζωντανό"!
Είναι ένα στενό μαύρο φουλάρι που από την μία πλευρά έχει ένα κοντό πέλος και μια φιδίσια όψη. Δεν είναι ένα εντυπωσιακό φουλάρι, μάλλον καταθλιπτικό θα το 'λεγα, όμως όταν το είδα φορεμένο πάνω στην κούκλα της βιτρίνας μου τράβηξε το ενδιαφέρον. Ποτέ δεν θ' αγόραζα ένα μαύρο φουλάρι. Τώρα συνειδητοποιώ ότι το φουλάρι βρήκε εμένα και όχι εγώ αυτό.
Μόλις το βάλω χαλαρά γύρω από τον ώμο μου αυτό αρχίζει να περπατάει και σε μερικά λεπτά να πέφτει κάτω. Το δένω γύρω από το λαιμό μου και αυτό αρχίζει να με σφίγγει για να με πνίξει. Νευριάζω μαζί του και εφευρίσκω διάφορα δεσίματα για να το σταθεροποιήσω και εκείνο πάντα ξεγλυστρά και βρίσκει τρόπο να πάει εκεί που θέλει. Στο πάτωμα.
Μάλλον εκείνο έχει συνειδητοποιήσει την καταθλιπτική όψη του και προσπαθεί με ενοχλητικά τεχνάσματα να με κάνει να ασχοληθώ μαζί του. Ποτέ δεν περίμενα κάτι τέτοιο από ένα φουλάρι!
Έχω σκεφτεί να μην το ξαναφορέσω, και όταν το αφήνω για μέρες μέσα στην ντουλάπα κρεμασμένο, αρχίζει να μου κάνει διάφορες γκριμάτσες και το βρίσκω σε διαφορετική στάση κάθε φορά.
Είπα να το δώσω να φύγει, όμως πάλι κάνω πίσω. Δεν παρατάς έτσι ένα ζωντανό. Έτσι, έχω αποφασίσει ότι θα ζήσω όλη μου τη ζωή παρέα μαζί του και όταν θα πεθάνω αυτό θα παρεμείνει στην ντουλάπα μου περιμένονας το επόμενο θύμα.
Τώρα κάθε φορά που θέλω να μετρήσω τις αντοχές μου, το πρωί που ανοίγω την ντουλάπα, του κλείνω το μάτι, το τραβάω πάνω μου και αρχίζουμε την πάλη.
Μέχρι τελικής πτώσης.
Αν με δείτε να το φοράω σημαίνει ότι είμαι σε καλή φόρμα. Φυλαχτείτε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου