Ημερολόγιο κατάθλιψης #not

Ξεκινάω την επόμενη χρονιά με μερικές λέξεις...
Επαναπροσδιορισμός... των προσδοκιών μας, των αναγκών μας και των στόχων μας.
Αποδοχή... του διαφορετικού, του καινούργιου, της απουσίας, της άρνησης.
Παραδοχή... της ταυτότητάς μας, της θέσης μας και της πραγματικότητάς μας.
Ανοχή και αντοχή.
Στήριξη και σεβασμό... σε κάθε τί που μας περιβάλλει και αντανακλά σε μας τους ίδιους.
Προσφορά, μοίρασμα... υλικών και ψυχικών αποθεμάτων. Μόνο μια χάρη...επειδή σιχαίνομαι τη φιλανθρωπία που έχει βάση τη λύπηση ας μη γίνει, τουλάχιστον μπροστά μου...
Πάθος...με ότι καταπιανόμαστε.
Αλήθεια... σε αυτό που κάνουμε. Αυτά τα δύο στοιχεία όταν συνυπάρξουν φωτίζουν τις ζωές. Η απουσία τους βυθίζουν στο σκοτάδι.
Η συνταγή είναι απλή και χιλιοειπωμένη.
Ξέρω δεν θα συμβούν αυτά, δεν είμαι στα σύννεφα, στα πεζοδρόμια πατώ και εγώ και αντιστέκομαι σε κάθε βήμα.
Η αντίσταση είναι η πιο δυνατή μου λέξη και αυτή που στηρίζει όλες τις παραπάνω λέξεις μου.
Η αγάπη είναι η πιο αδύναμη...γιατί η αγάπη δεν κρύβεται, δεν μετριέται, δεν υπολογίζει και δεν υπολογίζεται. Και ακριβώς γι' αυτό ματώνει, πέφτει, σπάει και στο τέλος αφοπλίζεται.

Καλή δύναμη σε όλους!