Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Εθισμός στο γκρίζο




Μ' αυτά και μ' αυτά φτάσαμε στον Φεβρουάριο του 2012. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, ακόμα, ούτε το τέλος της Ελλάδας. Η επόμενη ημερομηνία ορόσημο θα είναι λέει ο Ιούνιος, τότε θα μας κουρέψουν έναν έναν στη μέση της πλατείας για παραδειγματισμό και για τον τελικό εξευτελισμό μας. Όταν ήμουνα μικρή δεν ήξερα ότι υπάρχουν φλαμίγκος στην Ελλάδα. Νόμιζα ότι έχουμε πολλά γαιδούρια. Αυτά μου έδειχναν αυτά έβλεπα, τί φταίω εγω; Επίσης όταν πήγαινα βόλτα στη Βαρβάκειο αγορά ποτέ δεν είδα το υπέροχο κτίριο, μόνο τη γλύτσα και τη βρωμιά που πατούσα έβλεπα. Μεγάλωσα για να καταλάβω ότι όλα είναι θέμα οπτικής. Δεν είναι άδικο να προσπερνάμε τα φλαμίγκος και τα υπέροχα κτίρια των Αθηνών και να ζούμε σε μια μίζερη πραγματικότητα που τελικά είναι η επιλογή μας; Πώς ν´ αγαπήσουμε αυτά που μας περιβάλλουν αν δεν τα δείξουμε; Και δεν ζητάω περισσότερες εκπαιδευτικές εκδρομές απο το υπουργειο παιδείας, όχι, έχουμε τέτοιες πολλές βαρετές και υποχρεωτικές. Απλά σηκώνουμε το δάχτυλο και δείχνουμε το όμορφο. Ναι ξέρω, πολλά κτίρια παραμένουν άσχημα, πολλά πάρκα είναι σκουπιδότοποι, οι μισθοί μας μειώθηκαν, ακόμα και τελείωσαν τα ξέρω όλα αυτά, σκεφτείτε όμως, είναι συγκυριακά, στο τέλος κάτι άλλο μένει πίσω, κι αυτό μπορεί να είναι ο εθισμός στην ομορφιά. Δεν θα ξεχάσω τη βαρκάδα που κάναμε με τα παιδιά στον Έβρο μέσα στους ερωδιούς και τα βυζαντινά ψαράδικα. Και εκείνη τη βραδιά στον Λαγανά που πατήσαμε με τις μύτες τον ποδιών μας μέχρι την παραλία όσο μας άφησε ο φύλακας ν´ αφουγκραστούμε τις χελώνες. Το πιθανότερο να μην ήταν καμία εκείνη την ώρα εκεί, εμείς όμως φανταζόμασταν μέσα στο σκοτάδι χιλιάδες χελωνάκια να ξετρυπώνουν απο την άμμο και να βουτούν μέσα στο ζεστό νυχτερινό κύμα. Αυτό θυμούνται τα παιδιά μου και όχι τους μεθυσμένος Άγγλους που γέμιζαν τα βράδια τα σοκάκια.... Θέμα οπτικής είπαμε... Μη σταματάτε να δείχνετε στα παιδιά την όμορφη χλωρίδα και πανίδα αυτής της μεσογειακής γωνιάς. Μη σταματάτε να τους δείχνετε τις όμορφες εισόδους των πολυκατοικιών, τις όμορφες πλατείες, τα πάρκα όσα έμειναν, διηγηθείτε την ιστορία τους, μην τους δείχνετε το γκρίζο, εθίζονται σ´ αυτό.

buzz it!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

θέμα οπτικής πραγματικά...πόσοι σκεφτόμαστε ακριβώς το ίδιο; πόσοι λίγοι το κανουμε πράξη; είναι δύσκολη η πράξη βλέπεις, θέλει προσπάθεια. συμφωνώ απόλυτα μαζί σου :)

Anna Damianidi είπε...

Κάνουμε καλά να δείχνουμε στα παιδιά μας τα όμορφα κτίρια της Πανεπιστημίου, όταν οι περισσότεροι τα βλέπουν απλώς σαν Τράπεζες και δεν τα κλαίνε όταν οι 'επαναστάτες τα καίνε;