Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

Μία Ευρώπη οδυνηρή

"Είναι αδύνατο να κρίνουμε ποια απο τις κοινωνικές αλλαγές που καταγράφει και αναλύει ο Μπέσελ είναι η πιο ριζοσπαστική απο ιστορική άποψη. Μήπως είναι ο αποχωρισμός της γενετήσιας πράξης απο την αναπαραγωγή και η ραγδαία συρρίκνωση του μεγέθους της οικογένειας, το διαρκώς αυξανόμενο ποσοστό των συνταξιούχων ή η τελική επικράτηση της αυτάρκους "πυρηνικής οικογένειας"; Ή μήπως είναι η εξίσου οριστική νίκη της αστυφιλίας, η εξαφάνιση του επαγγέλματος του υπηρέτη και η άνοδος του τριτογενούς τομέα παροχής υπηρεσιών ή η αλλαγή στο ρόλο των γυναικών; Μήπως η εξισορρόπηση των εισοδηματικών διαφορών και η άνοδος του επιπέδου διαβίωσης, η μαζική κατανάλωση αυτοκινήτων,η ασύλληπτα τεράστια διόγκωση του διεθνούς τουρισμού; Ή πάλι η εξάλειψη σχεδόν του αναλφαβητισμού και η επανάσταση των μέσων μαζικής επικοινωνίας; Ή η αυξημένη εξάρτηση απο το κράτος για κοινωνική ασφάλιση, στέγαση και εκπαίδευση; Ή, εντέλει, η απομυθοποίηση του κόσμου; Όπως φαίνεται απ´ όσα απαριθμήσαμε παραπάνω, δεν ήταν όλες αυτές οι εξελίξεις στον 20ο αιώνα οι χειρότερες δυνατές και δεν οδήγησαν στο χειρότερο δυνατό κόσμο. " Απόσπασμα απο την εισαγωγή "Ιστορία της σύγχρονης Ευρώπης" T.C.W.Blanning.

buzz it!

2 σχόλια:

Anna Damianidi είπε...

Μπράβο Ηλιάδα, μελετάς βλέπω. Όμως δεν κατάλαβα γιατί όλ' αυτά είναι οδυνηρά

Ηλιάς Διαμαντώνη είπε...

Έτσι φαντάζουν σε πολλούς....καλό ειναι να τα ξανασκεφτόμαστε σαν να τα διεκδικούμε πάλι....