Η γραφειοκρατία της σκέψης μας

Η γραφειοκρατία της σκέψης μας είναι η χειρότερη μορφή γραφειοκρατίας .

Φανταστείτε την σαν ένα τετράγωνο τρισδιάστατο κουτί που εγκλωβίζει τη σκέψη μας, την πετάει από γωνία σε γωνία, την τραυματίζει και τελικά αιμόφυρτη βγαίνει από εκεί να αποφασίσει.

 Όπως ακριβώς η απολογία ενός κατηγορούμενου μετά από πολύωρη ανάκριση.

Για παράδειγμα οι ακαδημαϊκοί και πολιτικοί που έχουν βάλει μπρος εδώ και τόσο καιρό την αναμόρφωση της Παιδείας, σκέφτονται, διαβουλεύονται, γράφουν, σβήνουν και δεν αποφασίζουν. Γιατί έστω και μία μεταρρύθμιση θα φέρει χίλιες αντιρρήσεις.

Το ίδιο στο ασφαλιστικό.

Ο επαναπροσδιορισμός των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση θα συζητηθεί για άλλους τρεις μήνες. Να συζητήσουν τί;

ότι δεν γίνεται να δουλεύεις 15 χρόνια και να συνταξιοδοτείσαι  για τα υπόλοιπα 40;

ότι η σύνταξή σου πρέπει να είναι ανάλογη των εισφορών σου;

Δυστυχώς τα μαθηματικά δεν μπορούν να στηρίξουν το κοινωνικό κράτος. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο από κάποιο σπόνσορα. Και θα πρέπει να είναι δυνατός σπόνσορας αυτός για να πληρώσει τις κοινωνικές συντάξεις αυτής της χώρας που αυτή τη στιγμή φτάσαν να είναι η πλειοψηφία.

Τα ίδια για το άσυλο, για τον διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος και για πολλά πολλά άλλα θέματα.

Γραφειοκρατούμαστε ακόμη και στην προσωπική μας ζωή γιατί κανείς πια δεν λέει αυτό που αισθάνεται. Τα πάντα επεξεργάζονται πρώτα, σταθμίζονται και μετά από πολύ σκέψη λέμε "σ' αγαπάω"! Γιατί άμα το πω και μ' εκμεταλλευτεί; αν με κοροϊδέψει; αν μου ζητήσει κι άλλα; Μπορείς να εμπιστευθείς κανένα σήμερα;

Αυτά μας μάθανε από ένα σημείο και μετά στη ζωή μας και έτσι πορευόμαστε και εκπαιδεύουμε και το παιδιά μας. Και όταν έρθει η στιγμή που το τηλέφωνο δεν θα χτυπάει θα είναι τότε που οι σκέψεις όλων θα είναι εγκλωβισμένες μέσα στο κουτί και το κλειδί θα το έχει καταπιεί η Ιστορία...