Μαθήματα γιόγκα

Ότι πιο χρήσιμο, ότι πιο έξυπνο και ότι πιο ευχάριστο μου έχει συμβεί μέχρι σήμερα αυτά τα μαθήματα. Εκεί έμαθα να ισορροπώ. Έμαθα να αναπνέω, με τρεις διαφορετικούς τρόπους μάλιστα. Έμαθα να μην σφίγγω τα δόντια μου. Να κοιτάζω με κλειστά μάτια γύρω μου και κυρίως μέσα μου. Να χαμογελώ ακόμη και όταν κλείνω τα μάτια μου. Έμαθα ότι έχω δύναμη στα χέρια μου που δεν την πίστευα ποτέ. Να ελέγχω τη σκέψη μου και να παρακολουθώ τον αέρα που ταξιδεύει μέσα μου.
Οι άνθρωποι που κάνουν γιόγκα έχουν μια εξαιρετική δύναμη. Δύναμη που αντλούν μέσα από την ειρήνη που έχουν κάνει με τον εαυτό τους. Ξέρουν ποιοί είναι, δεν έχουν αυταπάτες, δεν δανείζονται ιδέες. Δεν κουράζουν και δεν κουράζονται. Βλέπουν πολύ μικρά εκείνα τα "μεγάλα" και θωρακίζονται με μία αυτόφωτη λάμψη. Μακάρι να ήταν της μόδας σήμερα η γιόγκα όπως ήταν κάποτε της μόδας το αερόμπικς. Φαντάζομαι ας πούμε τον Λοβέρδο και τον Μαρκόπουλο να κάνουν πρώτα τρεις χαιρετισμούς Α και μετά να μιλάνε στη Βουλή. Ή φαντάζομαι τη Λιάνα Κανέλλη και τον Αλέξη  Τσίπρα να στέκονται πέντε λεπτά στη στάση του παιδιού, και μετά να βγουν σε ένα τηλεοπτικό παράθυρο. Πολλούς ανθρώπους σκέφτομαι πόσο διαφορετικοί θα ήταν αν έκαναν γιόγκα...
Θα ήθελα πολύ να την συστήσω σε ανθρώπους που έχουν ένα κενό μέσα τους, μία πίκρα για ότι δεν πήγε καλά, ένα γαμώτο. Γιατί τελικά τα μονοπάτια γράφουν το δικό μας όνομα αυτό που διαλέγουμε μόνοι μας και το περπατάμε μόνοι μας. Στην πορεία δεν είναι τελικά τόσο δύσκολο να κάνουμε κάτι καλό, και μάλιστα ξεκινώντας από τον εαυτό μας.
Έχω καταφέρει αρκετές δύσκολες ασάνες μέχρι εδώ.
Μόνο ένα πράγμα δεν κατάφερα ακόμα.
Να απωθώ την αρνητική αύρα γύρω μου.
Μάλλον θα το καταφέρω όταν θα υπερίπταμαι πάνω από το μαγικό χαλάκι μου.