Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Free hugs???



Στην αγγλική γλώσσα λέμε to give a hug. Εκεί η αγκαλιά είναι δοτική.
Στην ελληνική λέμε παίρνω αγκαλιά. Εδώ είναι απαιτητική, εγωιστική.
Ίσως και όχι όμως, αν σκεφτούμαι ότι το παίρνω αγκαλιά μας φέρνει πρώτα στο νου την μητρική αγκαλιά, εκεί που βρίσκαμε παρηγοριά από μωρά. Αυτή την αίσθηση της αγκαλιάς την έχω ακόμη πολύ έντονη. Ίσως επειδή η μαμά μου μ' έπαιρνε αγκαλιά μέχρι που δεν χωρούσα πια στα χέρια της. Ήμουν αρκετά μεγάλη κι όμως πάντα πήγαινα και τρύπωνα εκεί μέσα για να κοιμηθώ. Μεταξύ μας ακόμα τρυπώνω εκεί μέσα...
Οι αγκαλιές αλλάζουν μετά όσο μεγαλώνουμε. Αυτές που ευχαριστιέμαι πιο πολύ είναι οι αγκαλιές που εισπράττω από τα ξαδέλφια μου τ' αμερικανάκια. Δοτικές αγκαλιές. Μεγάλες, σφικτές και με διάρκεια. Αγκαλιάζουν την πλάτη μου από την μια άκρη στην άλλη και με σηκώνουν στον αέρα.
Εδώ οι φίλοι και οι συγγενείς αρχίζουν σιγά σιγά να περιορίζονται σε μια χειραψία και σ' ένα πεταχτό φιλί, άλλοτε ζεστό και ειλικρινές και άλλοτε φευγαλέο και τυπικό. Λιγοστεύουν πάντως οι αγκαλιές. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την κυρία Καίτη την δασκάλα των παιδιών μου στον παιδικό σταθμό. Τότε της παραπονιόμουνα γιατί τα παιδιά ξυπνούσαν τα βράδια και τρύπωναν μέσα στη ζεστασιά του δικού μας κρεβατιού. Απόλαυσέ το, μου είπε, δεν θα είναι για πάντα μέσα στην αγκαλιά σου. Απόλαυσέ το τώρα για να μην σου λείπει μετά. Με αυτά τα λόγια δεν σταμάτησα από τότε ούτε μια μέρα να τους δίνω από μια αγκαλιά. Και αυτό ξέρεις γίνεται συνήθεια.
Δεν ξέρω γιατί μερικές φορές αλλάζουμε συνήθειες.
Μήπως να φταίνε αυτές οι συνήθειες που καταργήσαμε και την δοτική πτώση στην γλώσσα μας;
Δεν ξέρω τί φταίει για όλα αυτά.
Πάντως κυκλοφορούν πολύ τώρα τελευταία κάποια free hugs. Free hugs?
Μα θα μπορούσαν ποτέ οι αγκαλιές να πληρώνονται;

buzz it!

3 σχόλια:

Dare Davil είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Dare Davil είπε...

wonderfull and Reality

Urban Fish είπε...

Ήσουν,είσαι και θα είσαι φαντάζομαι ο ζεστός και τρυφερός άνθρωπος που γνώρισα κάποτε...και νάσαι σίγουρη πως δεν σε ξεχνώ όσα χρόνια και αν περάσουν!Είμαι σίγουρη λοιπόν πως έχεις μέσα σου αυτή τη ζεστασιά και τόχουν νιώσει βέβαια και τα παιδιά σου μιας και εκπέμπεις αυτή τη θαλπωρή από μακριά.Γι'αυτό και τρυπώνουν στην αγκαλιά σου με την πρώτη ευκαιρία.Καλά κάνεις!Έτσι να κάνεις πάντα τώρα που μπορείς...γιατί λίγο πιο κάτω θα τις ψάχνεις τέτοιες αγκαλιές και αν τυχόν έχεις κάποιο παιδί σου μακρυά (όπως καλή ώρα έχω εγώ το γυιό μου) θα αναζητάς με νοσταλγία τα χρόνια που κύλησαν...Νάσαι πάντα καλά γλυκειά μου και να χαίρεσαι την οικογένειά σου...και μιας και το ανέφερες, να μου φιλήσεις -και ας μη με θυμάται- τη γλυκήτατη μανούλα σου!
Β.Μ. Θεσσαλονίκη (μπορείς να με βρεις αν θέλεις απ'το blog της κόρης μου)