Βρήκα ζωή στα Μαύρα τα Μεσάνυχταααα!!!!!!!

Την Κυριακή έκανα την επανάστασή μου!

Είθισται οι παντρεμένες γυναίκες σαν εμένα που πλησιάζουν την μέση ηλικία να μην δικαιούνται να βγουν για διασκέδαση τα βράδια της Κυριακής για πολλούς ηθικοπλαστικούς αλλά και πρακτικούς λόγους.

Δοκίμασα λοιπόν την αντοχή μου σ' αυτόν τον περιορισμό και αφού τακτοποίησα τους πρακτικούς λόγους κατάφερα να βγω "απρογραμμάτιστα" με το εκάτερον ήμισύ μου.

Η επιλογή ήταν η μουσική σκηνή της Ακτής Πειραιώς, καθότι θαυμάστρια όλων των πρωταγωνιστών του προγράμματος (λόγω μέσης ηλικίας) αλλά και του μαγαζιού καθ' εαυτού, διότι ως γνωστόν εκεί γυρίστηκαν τα θρυλικά "Τα Μαύρα τα Μεσάνυχτα".

Λόγω της ημέρας αλλά και της οικονομικής κρίσης περίμενα το μαγαζί ψιλο-άδειο. Μακράν κοιμώμενη εγώ, τίγκα το μαγαζί. Φτάνοντας λίγα μέτρα από την είσοδο αντικρύζω τους συνδιασκεδαζόμενους, σταματώ το βήμα, κοιτάζομαι, και ρωτώ αυθορμήτως τον σύντροφό μου "Μήπως είμαι ακατάλληλα ντυμένη;"

Όμως εγώ ήρθα να δω τον Θηβαίο, άρα σωστά ντύθηκα. Ξανακοιτώ για σιγουριά την επιγραφή του μαγαζιού (γιατί και το Αθηνών Αρένα μια ανάσα δίπλα είναι) και μπαίνω αγέρωχη, παρακάμπτοντας τις λοξές ματιές των Ζαν Κλωντ της εισόδου. Εκεί έπρεπε να είχα ψυλλιαστεί τί με περιμένει!

Ο χώρος φοβερά οικείος καθώς δεν είχα χάσει ούτε ένα επεισόδιο της περσινής περιόδου.

Ζουγανέλης - Μπουλάς, αντάξιοι της φήμης τους, ανταμείψανε δεόντως τα πρώτα τραπέζια, που τελικά αυτά κάνανε λάθος στο μαγαζί, ρίχνοντάς τους ένα κουβά νερό την κατάλληλη στιγμή.

Τον Θηβαίο πόσο πολύ τον αγάπησα ποτέ δεν θα το μάθει...(αν και χαρακτηρισμένος ως Παπαστρούμφ με καρέ!
Η βορειοελλαδίτικη νότα από τον Καλιβάτση μου έσφιξε τους κοιλιακούς για τα καλά.

Το μουσικό σύνολο Πονιράμα θα μου μείνει αξέχαστο.

Και ο αγαπημένος μας Βασίλης μεγαλώνει, ασχημαίνει, και γλυκαίνει τις καρδιές μας όπως παλιά. Κάποια στιγμή ήτανε λίγο Πλέσσας... συγχώρεσέ με Βασίλη...

ΟΜΩΣ!

Ξαφνικά, εκεί που απολαμβάναμε τις τραγουδάρες του, μας λέει ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε από πού ερχόμαστε γιατί έτσι θα ξεχάσουμε και τον προορισμό μας. Και έτσι ξεκίνησε ένα ποτ-πουρί με λίγο Θεοδωράκη, λίγο Μάλαμα, λίγο Περίδη (στα ξεσηκωτικά τους όμως), σηκωθήκανε τα πρώτα λαμέ μπλουζάκια και "στο άδειο μου πακέτο απόψε μπήκες" αρχίσανε οι βαριές οι ζεμπεκιές. Η βραδιά εξελίχθηκε σε κλασική Ελληνική αντάξια του σεναριογράφου της σειράς ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ.

Πειράζει Βασίλη που εγώ θέλω να ξεχάσω από πού έρχομαι;;;

Αλλά καλά να πάθω που ήθελα να σας δω σε μαγαζί στην οδό Πειραιώς.

Μέχρι συναυλία στο Θέτρο Πέτρας και πολύ μου είναι!