Πολύς λόγος γίνεται τώρα τελευταία για τη σκλήρυνσιν, που την θεωρούν σαν την αιτία όλων των δεινών, από τα οποία υποφέρει η ανθρωπότητα : σκλήρυνσι των αρτηριών του ήπατος, των οστών. Οι πολλοί όμως αγνοούν τί πράγμα είναι αυτή.
Η σκλήρυνσις (και εσφαλμένα σκλήρωσις) είναι όπως το λέει και η λέξι, η απόκτησι σκληράδας. Ενώ ένας νεαρός οργανισμός είναι ευκίνητος και ευλύγιστος, με την πάροδο του χρόνου, παθαίνει μια μεταβολή των ιστών, που προκαλεί μια επιβράδυνσι των λειτουργιών, και ελάττωσι της ζωτικότητας. Ευτυχώς, η σημερινή ιατρική διαθέτει πολλά φάρμακα για να καταπολεμήση τη σκλήρυνσι και να ελαττώση τα βλαβερά αποτελέσματά της.
Υπάρχει όμως και μια ηθική σκλήρυνσι την οποία δεν έχουμε προσέξει όσο θα έπρεπε. Ένας άνθρωπος που είναι υποχρεωμένος να εκτελή πάντοτε τις ίδιες χειρονομίες, να δοκιμάση συνεχώς τις ίδιες εντυπώσεις, συνηθίζει στο τέλος σ' αυτές χάνει λίγο - λίγο την ικανότητα να ενθουσιάζεται και στο τέλος το ενδιαφέρον για την ίδια τη δουλειά του. Η ευαισθησία "κληρύνεται" χωρίς να το αντιληφθούμε. Είχε δίκηο ο παληός εκείνος φιλόσοφος που έλεγε : "Με την πάροδο των χρόνων, οι ρυτίδες έρχονται πρώτα στην ψυχή και ύστερα στο πρόσωπο".
Σε μερικούς ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες, η ευαισθησία σκληραίνει από τη νεανική κιόλας ηλικία, κάτω από την επίδρασι του εγωϊσμού. Και ο κίνδυνος αυτός , για τα παιδιά μας και τα κορίτσια μας είναι πιο σοβαρός σήμερα από όσο ήταν άλλοτε. Αν θέλουμε οι νέοι να διατηρήσουν τη νεότητα του πνεύματός τους και την ηθική τους φρεσκάδα, ας φροντίσουμε να τους συνηθίσουμε ν' αντιστέκωνται στους πειρασμούς του εγωϊσμού, στην πίστι ότι παντού βασιλεύει το κακό και ότι ο κόσμος είναι γεμάτος από βλάκες και παληανθρώπους. Ας τους ενθαρρύνουμε να πιστεύουν σε κάτι υψηλό κι' ευγενικό. Ας τους δείξουμε ν' απολαμβάνουν τις υγιείς χαρές μιας φωτεινής και ευθείας ζωής: την εργασία, τη φιλία, τα σπορ, τις καλές τέχνες τα ταξίδια που διδάσκουν και ευχαριστούν.
Εκείνοι κι εκείνες που δεν είναι πια είκοσι χρονών και προχωρούν προς την ωριμότητα, πρέπει ν' αντιδράσουν κατά της μονοτονίας της υπάρξεώς τους και κατά της νοσταλγίας των περασμένων. Ας φροντίσουν να μη νεκρώνουν μέσα τους τη θέρμη που σπρώχνει σε γενναίες πράξεις και τον ενθουσιασμό, που εξευγενίζει τις ωραιότερες πρωτοβουλίες.
Περιοδικό Η ΓΥΝΑΙΚΑ, τεύχος 185, 5 Μαρτίου 1957
Ζητώ συγγνώμη που δεν έχω τη δυνατότητα του πολυτονικού ώστε να αποδώσω ακριβώς την εικόνα αυτού του κειμένου που είναι σήμερα 52 χρονών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου