Όμορφος κόσμος...

Όταν τελείωνα το Λύκειο στα τέλη της δεκαετίας του 80 με τίποτα δεν μπορούσα να φανταστώ πώς θα ήταν ο κόσμος δύο δεκαετίες μετά.

Ακόμα θυμάμαι τη μέρα που μάθαμε για μία καινούργια ασθένεια που λεγόταν AIDS. Κοιταχτήκαμε με την φίλη μου στο προαύλιο το σχολείου και είπαμε "τώρα δηλαδή πώς θα ζήσουμε; για πάντα σε μία καραντίνα;"

Τώρα ζω την απόλυτη αναρχία του διαδικτύου και απολαμβάνω και εγώ λίγες στιγμές αναρχίας εκεί μέσα. Μαζεύω τα ρούχα μου, τις συσκευασίες μου, τις εφημερίδες μου για να τα ανακυκλώσω, και ακούω και την επικριτική του γιού μου που μου λέει ότι στο Λονδίνο ανακυκλώνουν και τα αποφάγια τους. Κλείνω όλες τις ηλεκτρικές συσκευές του σπιτιού κάθε βράδυ από τον διακόπτη για να μην είναι στο stand by. Ταλαιπωρούμαι με τη γραφειοκρατία της ΔΕΠΑ για να σταματήσω να καταναλώνω πετρέλαιο. Και ψάχνω τα απογεύματα να βρω βιολογικές λαικές. Εκεί, κρατάω το κάθε πορτοκάλι στα χέρια μου για ένα δέκατο του δευτερολέπτου πριν το βάλω στην χάρτινη σακούλα και το ρωτάω αν είναι αληθινό βιολογικό ή όχι.

Για τους γιούς μου δεν περιμένω ν' ανησυχήσω όταν θα πάνε στον στρατό, ανησυχώ από τώρα κάθε μέρα που πάνε σχολείο. Κυκλοφορούν σχιζοφρενείς με σφαίρες!

Τα καλοκαίρια οι θάλασσές μου γεμίζουν με μέδουσες, δείγμα ότι το οικοσύστημα χάνει την ισορροπία του και το χειμώνα αν ρίξει λίγο χιόνι έχουμε πραγματική γιορτή στο σπίτι.

Αυτός είναι ο κόσμος που θα κληρονομήσω στους απογόνους μου. Όσο για την ιστορία της γενιάς μου που θα αφηγούμαι στα εγγόνια μου δεν θα είναι εντυπωσιακή. Δεν ζήσαμε μικρασιατική καταστροφή, ούτε εμφύλιο, ούτε μεταπολίτευση. Ήταν η εποχή της εθνικής συμφιλίωσης όπου όλοι θέλαν να περνάνε καλά, ήσυχα και χορταστικά. Εξού και χαρακτηριστήκαμε τα παιδιά του bacon.

Και έτσι νόμιζα ότι θα συνεχίσουμε...

Έξω όμως από τις κλιματιζόμενες αίθουσες, τα υπερσύγχρονα malls, και τα αυτοκίνητα θαύματα βράζει ο τόπος. Και πώς να αντιμετωπίσει μία κρίση η γενιά του bacon; Ευάλωτη αρκετά για να χάσει σε μία βραδυά όλα τα κεκτημένα που κληρονόμησε από τη γενιά του Μάη του 68, παραμένει θεατής σ' ένα θέατρο του παραλόγου που διαδραματίζεται μπροστά στην οθόνη.

Στίχοι: Ζακ Στεφάνου
Μουσική: Ζακ Στεφάνου
Πρώτη εκτέλεση: Ζακ Στεφάνου

Όμορφος κόσμος, κανέλα και δυόσμος
ομορφαίνει τη μέρα μυρωδιά στον αέρα.
Μια σφαίρα που δε σταματά
θα σε ξυπνήσω, θα τραγουδήσω,θα σου δείξω το βάθος για να ψάξεις το λάθος
όλα είναι απλά και διττά.
Όμορφος κόσμος είναι όταν ξυπνάς και χαμογελάς
Όμορφος κόσμος τι το θες τόσο στρες, μήπως ήσουν και χθες ευτυχισμένος
Όμορφος κόσμος είναι όλος εμπρός μας, μια τεράστια σφαίρα με νερό
και αέρα με χρυσάφι, πετρέλαιο, πλουτώνιο
με παραβάτες, νόμιμους τρομοκράτες, ΜΜΕ δίχως θέση, κι άμα δεν σας αρέσει,
κάνουμε κάτι άλλο παρόμοιο.Όμορφος κόσμος είναι όταν ξυπνάς και δεν προσκυνάς
όμορφος κόσμος -λέω πάψε να κλαις, μήπως ήσουν και χθες αδικημένος
όμορφος κόσμος είναι όλος δικός μας
Τα καμένα μας δάση, ψάρια που έχουν ξεβράσει, και μια βάση στην Ανταρκτική.
Λαοί στα μαχαίρια, παιδιά δίχως χέρια
κι ο "μεγάλος" στο θρόνο διαταγές δίνει μόνο !
Όμορφος κόσμος είναι όταν ξυπνάς, κι έχεις να φας
Όμορφος κόσμος -λέω πάψε να κλαις
μήπως ήσουν και χθες εγκλωβισμένος...